پس از توافق آمریکا و طالبان در قطر در واپسین ماه‌های استقرار دولت دونالد ترامپ در آمریکا، ارتش آمریکا به خروج از افغانستان شتاب بخشید و این فرآیند در نخستین روزهای دولت جو بایدن تکمیل شد. پیش از این فرار اما یک اتفاق مهم رخ داد و ارتش آمریکا بیش از 5000 نفر از اعضای طالبان که تجربه جنگی داشتند را در راستای توافق با طالبان آزاد کرد و عملاً نیروی تازه نفس پرشماری به صف جنگجوی طالبان افزود که موضع ارتش افغانستان را بیش از پیش تضعیف کرد. همزمان با فرار سربازان آمریکایی از افغانستان، ارتش افغانستان که توان هوایی و تسلیحات سنگین لازم از جمله لشکرهای زرهی و تانک‌های لازم برای مقابله با طالبان را نداشت و توسط آمریکایی‌ها به جنگنده نیز تسلیح نشده بود، توان مقاومت در مقابل طالبان را نداشت و یک به یک ولایت‌های افغانستان سقوط کرد. طالبان که از روحیه بالایی برخوردار بود، به سرعت قلمرو خود را از 20 درصد افغانستان به 50 درصد رساند و وقتی آخرین هواپیمای آمریکا از فرودگاه کابل پرواز می‌کند، طالبان پشت دروازه‌های فرودگاه بود! سران محلی که می‌دانستند طالبان دیر یا زود افغانستان را خواهد گرفت، با طالبان دست بیعت دادند و بسیاری از ولایات بدون درگیری تسلیم طالبان شد. در حالی که نیروهای نظامی دولت افغانستان در رویارویی مستقیم با طالبان بودند، مقامات محلی از مناطق تحت حمله با هلی کوپتر به کابل فرار می‌کردند و بدین ترتیب واحدهای ارتش که بدون فرمانده می‌ماند، متلاشی می‌شد! محمداشرف غنی و بسیاری از مقامات در روزهای آخر به جای برنامه ریزی برای انسجام بخشیدن به قوای نظامی، زمینه‌های لازم برای فرارشان از افغانستان را فراهم می‌کردند و به محض رسیدن طالبان به افغانستان از طریق فرودگاه کابل فرار کردند؛ اتفاقی که 24 مرداد 1400 رخ داد و این آغاز استقرار طالبان در کل افغانستان بود. گروهی از قوای نظامی به دره پنجشیر پناه بردند اما طالبان با کمک پاکستان به این دره حمله کرد و این قوای نظامی را منهدم کرد. «تابناک» مستندی با استفاده از تصاویری که خبرنگاران محلی و میدانی از آخرین نبردهای کماندوهای افغانستان و طالبان تا سقوط کابل و رژه طالبان تهیه کرده که صحنه را واضح‌تر می‌سازد.