به گزارش تابناک به نقل از مهر، تئاتر ایران طی سال‌های گذشته به ویژه یک دهه اخیر به دلایل مختلفی، چون تکثیر موسسات و مجموعه‌های آموزش عالی و افزایش دانشجویان و هنرآموزان تئاتر، افزایش چشمگیر و ناگهانی مجموعه‌های خصوصی اجرای تئاتر در چارچوب کلید واژه‌ای به نام «تئاتر خصوصی» که با نکات مثبت و منفی فراوانی هم همراه بود، تغییر و تحولات پی در پی سیاستگذاری در مدیریت تئاتر دولتی که عمدتا متمرکز بر دیدگاه‌های شخصی بود تا قانونی، اجرای سیاست‌های غلط و صرفا اقتصادی برخی از تهیه کنندگان و صاحبان آثار نمایشی در تولید و توزیع محصولات تئاتری مبتنی بر حضور ستاره‌های سینما و حوزه‌های دیگر با نگاه اقتصادی که «فرهنگ محور» نبود، تغییر ذائقه نسل تماشاگران تئاتر به نسبت تماشاگران نسل‌های گذشته و بسیاری از موارد دیگر دچار تغییر و تحولات اساسی و بنیادین شده است.
مسیری که چه بخواهیم و چه نخواهیم فرآیند تولید، بازاریابی و فروش محصولات تئاتری را دچار دگرگونی‌هایی کرده که پرداخت به پیامد‌های مثبت و منفی این دگرگونی مجال دیگری را می‌طلبد. مسیری که ظهور و بروز تماشاخانه‌های خصوصی و تضعیف شدن تئاتر دولتی به دلایل مختلف بی تردید اصلی‌ترین نقش را در ایجاد این تغییر و تحول اجتناب ناپذیر ایفا کرده و همچنان نیز در شرایطی قرار گرفته است که باید منتظر دگرگونی‌های دیگری بود.

فرآیندی که در برخی جهات موجب معرفی آثار بسیار شاخص، اندیشمندانه و معتبری به واسطه هنرمندان جوان و مستعد تئاتری شده و در برخی موارد نیز فضای تئاتر کشور را به سمت و سویی هدایت کرده که متاسفانه آنچنان که باید مورد پسند صاحب نظران، علاقه‌مندان و تماشاگران واقعی تئاتر به معنای واقعی کلمه نیست و می‌رود که به عنوان جریان مخالف توسعه اندیشه، فرآیند‌های ویرانگری را در تئاتر به همراه داشته باشد.

چارچوبی که اگر در همین چند سال، با درنظر گرفتن موارد اجتناب ناپذیری چون تغییر ذائقه مخاطبان، روزآمدی، توجه متوازن به حضور «اندیشه» و «اقتصاد»، توجه به نقش تئاتر به عنوان یک هنر اندیشه محور و نه صرفا پول محور و مواردی این چنین مراقب عبارت مقدس و ارزشمندی چون «تئاتر» نباشیم، ممکن است در آینده ای نزدیک شاهد اتفاقات و توسعه مسیری باشیم که اقتصاد، پول و درآمدزایی حرف اول و آخر را در نمایش می زند و حوزه اندیشه دیگر محلی از اعراب ندارد.

فضایی که همه می دانیم در جریان فعالیت های تئاتری کشور تا قسمت زیادی سایه خود را گسترانیده اما هنوز به واسطه حضور هنرمندان و بعضا مدیران فرهیخته و معتبر این حوزه چه در حوزه پیشکسوتان، چه در نسل میانی و چه در نسل جوان امیدهای فراوانی برای بهبود وجود دارد. کما اینکه هم اکنون بسیاری از هنرمندان مشهور حوزه سینما و تلویزیون وجود دارند که به دلایل علاقه مندی ها و تعصبی که روی خاستگاه واقعی خود تئاتر دارند، همچنان روی صحنه ها به هنرنمایی مشغولند و در کنار کمک به شکوفایی اقتصاد در آثار اندیشه محور حضور جدی پیدا می کنند.

اما این مقدمه را گفتیم تا به معرفی چهره های شاخص یکی از محورهای جدید تئاتر بپردازیم که طی ماه های اخیر به دلیل افزایش کمی و کیفی آن تقریبا تبدیل به جریان مستمر و جا افتاده ای از تئاتر ایران شده که می تواند در وجوه مختلف مورد توجه و تعمق قرار گیرد. وجوهی که عمدتا متمرکز بر کلید واژه «تئاتر» و ارتباط آن با هنر «موسیقی» است و موجب ورود خوانندگان و هنرمندان تراز اول موسیقی به حوزه کارگردانی و بازیگری تئاتر هم شده است که بعضا آثارشان را با کلید واژه «موسیقی» ترکیب می کنند تا در قالب متفاوت تری آن ها را به مخاطبان معرفی کنند. مسیری که هم در حوزه تئاتر تبدیل به الگویی جدید و تازه مُد شده‌ای می شود و هم در حوزه فعالیت های موسیقایی دربرگرینده مسیر جدیدی برای هنرمندان فعال عرصه موسیقی است.

قصه دقیقا از همین جا شروع می شود؛ مسیری که فعلا کاری به درست یا غلط بودن آن نداریم اما هرچه هست، دربرگیرنده افزایش استقبالی است که توسط فعالان عرصه موسیقی در تئاتر ایجاد شده است. فرآیندی که قبل ترها در مسیر سینما مشاهده شد و همه شاهد این ماجرا بودیم که از پس این استراتژی تعداد زیادی از خوانندگان و فعالان عرصه موسیقی چه در سینمای قبل از انقلاب و چه در جریان تولیدات سینمای ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی حضور موثری در فیلم های سینمایی داشته و حتی تضمین کننده فروش گیشه به معنا و مفهوم واقعی کلمه بودند.

اما ماجرا وقتی جالب می شود، که بتوانیم انگیزه ها و نحوه ورود این هنرمندان معتبر حوزه موسیقی را شناسایی کنیم، انگیزه هایی که برخی از آنها در گفت‌وگوهای رسانه‌ای رسمی بدون هیچ ترس و واهمه به آن اشاراتی داشتند و اذعان کردند که قصدشان افزایش شهرت و ثروت و گیشه است، اما برخی هم به واسطه واهمه از مواجهه با نقدی که می تواند در مقابل رسانه های رسمی پیش روی آنها قرار گیرد، فقط به گفت‌وگوهای اینستاگرامی و از پیش تعیین شده ای اکتفا می کنند که طبیعتا برایشان دربرگیرنده ابعاد مثبت در جلب مخاطب و فراگیری «فن پیج» و طبیعتا ثروت است و آورده چندانی برای ثبت در تاریخ و آنچه به عنوان انگیزه ورود به تئاتر یاد می شود، ندارد. مسیری که امید می‌رود با روشنگری های رسانه ای بیشتر آن ها را از برخی اتهامات و واکنش های منفی که افراد متخصص و کاربلد حوزه موسیقی و تئاتر به آنها وارد می‌کنند، مبرا کند.

اساسا صحنه تئاتر هم خانه پدری هیچ کس نیست که فرد یا افرادی بخواهند از روی زیاده خواهی، نگاه مالکانه، حسادت و مواردی از این دست نسبت به حضور هنرمندان و فعالان عرصه های دیگر همچون خوانندگی و آهنگسازی واکنش های منفی نشان دهند. اما طبیعتا این رویکرد، حضور در یک مسیر غلط است و آنچه دارای اهمیت است نحوه حضور این هنرمندان در صحنه تئاتر است که می تواند دربرگیرنده ابعاد مختلفی باشد. ابعادی که امید می رود با حضور در این مسیر جریان و وظیفه اصلی تئاتر را که همانا توسعه اندیشه ورزی و تفکر است، فراموش نکرده و از این حضور تنها به عنوان یک ویترین برای شهرت و ثروت استفاده کنند.

جریانی که بسیار حساس است و اگر این ستاره های موسیقی در ذهن خود مفهومی غیر از آنچه در تئاتر مبتنی بر تعمق و تفکر است، داشته باشند کار بسیار خطرناک می شود و مسیر اندیشه سازی در تئاتر برای مخاطب وارد فرآیندی خواهد شد که چیزی جز توسعه ابتذال و بی مایگی به همراه نخواهد داشت.

فرآیندی که متاسفانه اکنون به واسطه برخی نگاه های غلطی که در حوزه تهیه کنندگی و درآمدزایی صرف در تئاتر متولد شده، تغییرات خطرناکی را در ذائقه مخاطبان به ویژه نسل جدید مخاطب تئاتر رقم زده است از این رو باید برای برون رفت از آن و بازگشت تئاتر به مسیر اندیشه محور خود کار جدی کرد.

بی تردید هیچ هنرمند دغدغه مندی در تئاتر منکر سودآوری و توسعه اقتصاد در تئاتر نیست اما این توسعه اقتصادی زمانی مفید است که یک تئاتر اندیشه محور و ضامن چنین مولفه‌ای وجود داشته باشد. مولفه ای که در همین چند سال به واسطه تولید و اجرای نمایش های متعددی از سوی کارگردانان خلاق و پیشگام تئاتر ایران و حضور بازیگران بسیار مستعد تئاتر کشورمان روی صحنه های مختلف خلق شده و ثابت کرده که می توان با تئاتر خوب، به سود خوبی هم رسید.

نمایش‌هایی که حتی تعدادی از خوانندگان برجسته کشورمان نیز در آن ها همراه با بازیگران واقعی تئاتر روی صحنه حضور داشتند اما این خود آثار نمایشی بودند که توانستند به واسطه کیفیت اثر برای مخاطب خودنمایی کنند. حضور یک خواننده معروف قطعا بازوی موثری برای معرفی است اما کار باید آن قدر کیفیت داشته باشد که فقط هنرمند مورد نظر مولف فروش نباشد.

به هرترتیب حضور چشم گیر خوانندگان موسیقی در صحنه تئاتر طی سال های اخیر بهانه ای شد تا با تمام اما و اگرهایی که در این زمینه وجود دارد، نگاهی آماری به نمایش ها یا کنسرت نمایش هایی داشته باشیم که در آن ها تعدادی از هنرمندان مشهور موسیقی به واسطه نام «تئاتر» روی صحنه حاضر شدند و آثاری را پیش روی مخاطبان قرار دادند.

آثاری که نگارنده هیج قضاوتی درباره خوب یا بد بودنشان ندارد و صرفا در تلاش است تا معرفی اجمالی از این خوانندگان روی صحنه تئاتر داشته باشد. فرایندی که امید می رود در ایام پس از ماه های محرم و صفر که کنسرت ها به دلیل ایام سوگواری حضرت سیدالشهدا (ع) و دیگر مناسبت های مذهبی تعطیل بوده و خوانندگان فعلا درگیر کنسرت های تهران و شهرستان ها نیستند، مسیر روشن تری پیدا کرده و در جریان و چارچوبی قرار گیرد که هدفش ارتقای متوازن «توسعه اندیشه» و «توسعه اقتصادی» باشد و اهداف منفی دیگری را مد نظر قرار ندهد.

آنچه می خوانید معرفی اجمالی از خوانندگانی است که طی این سال‌ها در صحنه های تئاتر حضور پیدا کرده اند.

کاوه آفاق؛ «خاکستری»، «نوای اسرارآمیز»، «راه پله» و …

کاوه آفاق خواننده موسیقی پاپ طی سال های اخیر تلاش کرده در حوزه های غیر از تخصص خوانندگی از جمله نقاشی، بازیگری، نویسندگی وترانه سرایی نیز فعالیت هایی را انجام دهد.

خواننده ترانه معروف «شال» و «اتاق آبی» فروردین ماه سال ۱۳۹۲ بود که همراه با محمدرضا علیمردانی در نمایش «خاکستری» نوشته هارولد پینتر و کارگردانی شایان افکاری به ایفای نقش پرداخت.

این خواننده در سال ۱۳۹۶ آهنگسازی نمایش «نوای اسرارآمیز» یکی از نمایشنامه‌های اریک امانوئل اشمیت به کارگردانی ساقی عطایی با بازی وحید آقا پور و هومن کیایی را در تماشاخانه پایتخت نیز به عهده گرفت.

وی در سال ۱۳۹۸ بود که همراه با بهاره رهنما، صحرا اسداللهی، میلاد اتابکی، فرهنگ سرخوش و علی برقی در تئاتر «راه پله» به کارگردانی سپیده میرحسینی و تهیه کنندگی سامان بهرام پور به عنوان بازیگر روی صحنه پردیس تئاتر شهرزاد رفت.

آفاق که در عرصه سینما نیز بازیگری را با بازی در فیلم سینمایی «لامینور» به کارگردانی مرحوم داریوش مهرجویی تجربه کرده بود، تابستان سال ۱۳۹۹ بود که در سریال «خانه امن» به کارگردانی احمد معظمی همراه با حمیدرضا پگاه، امین زندگانی، سیما تیرانداز، سامان صفاری، قربان نجفی و پرویز فلاحی پور ایفای نقش کرد تا نخستین تجربه بازیگری‌اش را در قابِ تلویزیون تجربه کند.

آرش الیگودرزی؛ مصائب یک خواننده خجالتی در تئاتر

آرش الیگودرزی از جمله خوانندگان جوان موسیقی پاپ ایران است که به واسطه اجراهای شخصی اش در فضای اینستاگرام و شباهت زیاد صدای او به مرحوم فرهاد مهراد با طرفدارای زیادی مواجه است.

خواننده ای خجالتی اما توانمند که با انتخاب خوب اشعار و ترانه هایش و سبک خاصی که در موسیقی پاپ انتخاب کرده توانسته با حجم زیادی از طرفداران مواجه شود. مسیری که مهیار علیزاده آهنگساز شناخته شده کشورمان را بر آن داشت تا در اولین پروژه نمایشی خود به عنوان کارگردان، از این نوازنده و خواننده در نمایش خود به عنوان بازیگر استفاده کند.

الیگودرزی در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای خود بود که درباره انگیزه اش برای حضور در صحنه تئاتر گفت: حضور در پروژه نمایشی موسیقایی «و تو هم برنگشتی» اولین تجربه من در عرصه بازیگری و خوانندگی در صحنه تئاتر است. مسیری که پیش از این در فیلم «ساعت شش صبح» مهران مدیری آن را تجربه کرده بودم اما همه خوب می‌دانیم که بازی در قاب سینما با آنچه در صحنه تئاتر روی می‌دهد، تفاوت‌های زیادی دارد. اما من دل به دریا زدم و فرآیند جدیدی را در مسیر کارهای هنری‌ام آغاز کردم که دوستان تازه‌ای هم برای من پیدا شد. با حضور در پروژه موسیقایی «و توهم برنگشتی» احساس می‌کنم دری به رویم باز شده که من را برای انجام تجربه‌های بیشتر هم در خوانندگی و هم در بازیگری ترغیب می‌کند. شرایطی که در یک صحنه نمایشی آفرینش‌گر لحظات نمایشی و موسیقایی است که با محوریت مسئله‌ای چون «فراموشی» و «عشق» آن هم بدون میکروفن، تجربه جدیدی را برای خواننده‌ای چون من رقم می‌زند.

رضا بهرام؛ خوانندگی در پروژه «سی صد» برادران پورناظری

رضا بهرام از جمله خوانندگان مشهور سال های اخیر موسیقی پاپ است که کنسرت ها و تک آهنگ های منتشر شده از او همواره جزو پرمخاطب ترین ها بوده و او را به عنوان خواننده پرطرفدار موسیقی پاپ ایران معرفی کرده است.

این خواننده که طی ماه های اخیر فعالیت های کمتری در حوزه تک آهنگ و اجرای زنده داشته و عمده فعالیتش متمرکز بر مدیریت یک برند پوشاک و حضور به عنوان سفیر یک شرکت خودروسازی بوده، بهار و تابستان سال ۱۴۰۱ بود که در پروژه پرحاشیه «سی صد» به مدیریت هنری سهراب پورناظری، آهنگسازی تهمورس پورناظری، کارگردانی امیرجدیدی و تهیه کنندگی محمدحسین توتونچیان در کاخ سعدآباد به عنوان خواننده بازیگر حضور داشت.

رضا بهرام بعد از حضور در این پروژه که با حضور هنرمندانی چون بهرام رادان، امیر جدیدی، مهران غفوریان، غزل شاکری، دل‌نیا آرام روی صحنه رفت، در کار دیگری به عنوان بازیگرخواننده حضور پیدا نکرد.

روزبه بمانی؛ «کسی نیست همه داستان ها را به یاد آورد» و کار با رفیق فقید

روزبه بمانی ترانه سرا و خواننده موسیقی پاپ کشورمان که در این چند سال طرفدران پرشماری را برای خود دست و پیدا کرده سال ۱۳۹۳ بود که در نمایش «کسی نیست همه داستان ها را به یاد آورد» به کارگردانی رفیق صمیمی خود مرحوم رضا حداد بازیگری را تجربه کرد.

ترانه سرای محبوب آن سال های موسیقی پاپ کشور که خود نیز در آن دوران هنوز خوانندگی را به صورت رسمی و حرفه ای تجربه نکرده بود، در این نمایش با بازیگرانی چون سیامک انصاری، برزو ارجمند، لیلی رشیدی، شبنم فرشادجو، روزبه بمانی، ستاره پسیانی، خسرو پسیانی، امیر جنانی، نیما انصافیان‌ و هاله گرجی همبازی بود.

این نمایش پیش از این سال ۱۳۸۲ در تالار قشقایی به صحنه رفته بود اما در فصل دوم اجراهای خود در تالار سمندریان مجموعه ایرانشهر پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

تجربه های بازیگری روزبه بمانی در تئاتر خلاصه نشد چرا که او در سال ۱۳۹۴ همراه با نیکی کریمی به بازی در فیلم سینمایی «ربوده شده» به کارگردانی بیژن میرباقری نیز پرداخت.

حمیدرضا ترکاشوند؛ از «عصر جدید» تا تئاترهای جدی

یکی از خوانندگان خوش قریحه و خوش صدایی که طی سال های توانسته از پس حضور در مسابقه استعدادیابی «عصر جدید» تلویزیون به عنوان مربی به مخاطبان معرفی شود، هنرمندی به نام حمیدرضا ترکاشوند است. خواننده ای که اساس و بنیان فعالیت هایش مبتنی بر خوانش آثاری در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران بوده و در این سال‌ها تولیدات متعددی را در قالب آلبوم و موسیقی تیتراژ پیش روی مخاطبان قرار داده است.

این خواننده موسیقی ایرانی اما طی این سال ها تلاش کرده علاوه بر حضور در عرصه خوانندگی، در حوزه بازیگری تئاتر هم دست به فعالیت های بزند. فعالیت هایی که اغلب با استقبال مخاطبان هم مواجه شده و فضایی را فراهم ساخته که مخاطبان بیشتری به سمت و سوی آثارش بروند.

حضور در نمایش «۶۵۷» به نویسندگی محمد چرم شیر، کارگردانی شهرام گیل آبادی و سیما تیرانداز و امیر عظیمی که در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد، حضور در نمایش «عاشقانه ها- ۱۴۰۱» به نویسندگی محمد چرم شیر و بهمن عباس پور و کارگردانی شهرام گیل آبادی اجرا شده در پردیس تئاتر شهرزاد و پروژه نمایشی «کوچه عاشقی- ۱۴۰۳» به کارگردانی سید جلال الدین دری در همراهی با امیرحسین ‌آرمان، امیرکاوه ‌آهنین ‌جان، صدف ‌بهشتی، سمیرا ‌حسینی، محیا ‌دهقانی، آناهیتا ‌دری، پریسا ‌روزبهانی، محسن سلیمانی، فرداد ‌صفاخو، بهزاد ‌عبدی، سولماز ‌غنی، الهام ‌کرمی، محمدرضا ‌مالکی، حسین ‌میرزاییان که در مجموعه تاریخی سعد آباد اجرا شد از جمله فعالیت های حمیدرضا ترکاشوند در عرضه بازیگری تئاتر است.

علی زندوکیلی؛ از «ترانه های قدیمی» تا «رستم و سهراب»

علی زندوکیلی از جمله خوانندگان به اصطلاح تراز موسیقی پاپ کشورمان است که با اتکای به آنچه در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران آموخته و اجرا کرده اکنون به عنوان یکی از مهم ترین و بهترین خوانندگان موسیقی پاپ کشورمان در زمینه کیفی مطرح است.

خواننده ای که گرچه مانند برخی از هم صنفان جوان تر و سلبریتی خود از طیف محدود تری به جهت مخاطب برخوردار است، اما هیچ گاه از قافله کنسرت های پرمخاطب پاپ دور نمانده و کنسرت هایش همیشه با استقبال خوب و چشمگیر مخاطبانی مواجه شده که ترانه و موسیقی را توامان می پسندند.

زندوکیلی که به نظر می آید حضور در صحنه تئاتر به شرط دارا بودن کیفیت های لازم را دوست دارد، اول بار شهریور ماه سال ۱۳۹۲ بود که در فصل اول پروژه «ترانه های قدیمی» به کارگردانی محمد رحمانیان در همراهی با مهتاب نصیرپور، علی عمرانی، حبیب رضایی، افشین هاشمی، علی سرابی، اشکان خطیبی، بهاره مشیری، سحر دولتشاهی، معصومه رحمانی حضور پیدا کرد.

این خواننده مرداد و شهریور سال ۱۳۹۳ بود که این بار در تالار اصلی تئاتر شهر در پروژه دیگری از محمد رحمانیان با عنوان «ترانه های محلی» همراه با هنرمندانی چون علی عمرانی، مهتاب نصیرپور، ژاله صامتی، اشکان خطیبی، هومن برق نورد، علی سرابی، رامین ناصرنصیر، امیرکاوه آهنین جان، هانا کامکار، الهام نامی، سها سناجو، پرستو رحمانیان، مارال بنی آدم، میلاد حمیدی به عنوان خواننده بازیگر ایفای نقش کرد.

بعد از آن علی زند وکیلی فعالیت چندانی روی صحنه نداشت تا اینکه چند روز قبل از اجرای پروژه پرحاشیه «نبرد رستم و سهراب» حسین پارسایی، خبر رسید که وی به عنوان خواننده بازیگر در این نمایش حضور دارد. حضوری که غیر از حواشی مربوط به قمیت گران بهای بلیت پروژه فعلا واکنش منفی برای او نداشته و مخاطبان او را به عنوان یک بازیگر خواننده که روی صحنه با هنرمندانی چون امیر آقایی، الناز شاکردوست، سینا مهراد، پردیس احمدیه، بانیپال شومون، سیامک صفری، امیررضا دلاوری، امیرکاوه آهنین جان، علی فرحناک، سارا پارسایی، نیکا افکاری، امیرحسین ساربان، فرحان فرحناک، سروین ضابطیان، الکس ملک کرم همکاری داشته، پذیرفته اند.

سینا ساعی؛ از تجربه هملت بودن تا «تهران پاریس تهران»

سینای ۳۶ ساله اکنون یکی از معروف ترین رپرهای ایرانی محسوب می شود که هنوز موفق به دریافت مجوزهای لازم برای خوانندگی و برگزاری کنسرت های رسمی همچون دیگر هم سبک های خود نشده است. هنرمندی که به واسطه حضور در گروه های مشهور رپ ایرانی در بین نسل دهه هشتاد و نودی بسیار محبوب است.

این خواننده اما در سال های اخیر علاوه بر فعالیت هایی که در عرصه خوانندگی داشته، در حوزه بازیگری نیز حضور فعالی پیدا کرده است و توانسته به واسطه همین شاخصه محبوبیت بیشتری هم پیدا کند. محبوبیتی که باعث شده طرفدرانش در هر تئاتری که او بازی می کند حضور چشمگیری از خود نشان داده و باعث شوند تا نمایش هایی که وی بازیگر آن است همواره جزو پرفروش ترین ها و پرمخاطب ها باشند.

البته که در این بین کیفیت آثار نمایشی که او در آنها به ایفای نقش پرداخته نیز مهم است. شرایطی که باید واکاوی بیشتری در آن صورت پذیرد تا فهمید آیا سینا ساعی باعث پرفروش تر شدن آنها بوده یا نه این شاخصه های فنی آثار بودند که تئاترهای مورد نظر را پرمخاطب کرده است.

«هملت ۲۰۱۷ – ۱۳۹۶» به کارگردانی کیومرث مرادی اجرا شده در پردیس تئاتر شهرزاد، «پلاس پلاس به توان ۲ – ۱۴۰۱» به کارگردانی نیما شعبان نژاد اجرا شده در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر، «تهران پاریس تهران – ۱۴۰۲» به کارگردانی سعید دشتی اجرا شده در تماشاخانه ملک تهران و چندین مجموعه نمایشی کشور از جمله آثار نمایشی هستند که سینا ساعی به عنوان بازیگر در آنها حضور داشته است.

حمید صفت؛ از حواشی حضور در «لامبورگینی» تا آغاز یک مسیر تازه

حمیدرضا امیری صفت مشهور به حمید صفت خواننده ۳۲ ساله ایرانی که عمده فعالیت های او در عرصه موسیقی متمرکز بر موسیقی موسوم به «رپ» بوده است، در این چند ساله تلاش کرده تا خارج از چارچوب های خوانندگی خود به بازیگری نیز بپردازد.

او که در این چند سال به واسطه حواشی که برای زندگی شخصی اش به وجود آمده بود، با فراز و نشیب های زیادی هم رو به رو بود، علاوه بر خوانندگی تجربه های متعددی را به عنوان بازیگر از سرگذرانده است.

یکی از اولین تجربه های این خواننده رپ فارسی در بازیگری مربوط به حضورش در نمایش «لامبورگینی» به نویسندگی و کارگردانی سیامک صفری و بازی اشکان خطیبی در تیرماه سال ۱۳۹۶ بوده است. مسیری که فقط دربرگیرنده چند اجرای بسیار محدود شد و حواشی زیادی را هم به وجود آورد تا آنجا که به خواسته حمید صفت، صدا و اجرای او در بخشی از نمایش حذف شد.

البته خبر حضور حمید صفت در اجرای نمایش «لامبورگینی» در حالی منتشر شده بود که در آن زمان گفته می شد مجوز فعالیت‌های رسمی حمید صفت در حوزه موسیقی نیز در آخرین مراحل اداری خود قرار دارد و پس از اجرا در نمایش «لامبورگینی» دور جدید فعالیت های این خواننده در فضای رسمی آغاز خواهد شد. مسیری که هنوز محقق نشده و او به غیر از خوانندگی تیتراژ چند پروژه موفق به برگزاری کنسرت نشده است.

اما این تازه آغاز مسیر تازه حمید صفت در بازیگری فارغ از ماجراهای مربوط به حواشی زندگی شخصی و خوانندگی اش بود؛ چرا که وی مدتی بعد و در سال ۱۴۰۲ بازیگر سریال «هفت سراژدها» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی شد، مسیری که باز هم از حواشی متعدد خالی نبود.

امیر عظیمی؛ تست بازیگری در ۲ تئاتر جدی

امیرعظیمی خواننده خوش صدا و صاحب سبک موسیقی پاپ ایران که اگرچه در سال های اخیر کنسرت های زیادی را برگزار نکرده است، اما از پس تعداد روزهای که موفق به کسب مجوز برای برگزاری اجراهای زنده شده است، توانسته شرایطی را فراهم آورد که طرفداران زیادی را برای خود دست و پا کند.

این خواننده هم در سال های اخیر تلاش کرده تا در حوزه بازیگری تئاتر دست به آزمون و خطا بزند. آزمون و خطایی که بازهم در مسیر خوانندگی قرار گرفت اما هرچه بود در چارچوب کلید واژه حضور در صحنه تئاتری تعریف شد که برای هر هنرمندی خارج از گود هنرهای نمایشی دربرگیرنده پیچیدگی ها و دشواری هایی است که می تواند تبدیل به یک چالش مهم باشد.

عظیمی مرداد ماه سال ۱۴۰۱ بود که اولین بار در نمایش «عاشقانه ها» به نویسندگی محمد چرم شیر و بهمن عباس پور و کارگردانی شهرام گیل آبادی و بازی سیما تیرانداز، شقایق فراهانی، ژاله صامتی و حمیدرضا ترکاشوند در پردیس تئاتر شهرزاد بازیگری تئاتر را تجربه و بعد از آن در نمایش «۶۵۷ – ۱۴۰۲» به نویسندگی محمد چرم شیر، کارگردانی شهرام گیل آبادی و در همراهی دوبراه با سیما تیرانداز و حمیدرضا ترکاشوند در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به عنوان بازیگر حضور پیدا کرد.

وی چندی پیش بود که در پروژه تصویری «زودیاک – شب های مافیا» به کارگردانی محمدرضا رضاییان نیز به عنوان بازیگر دیده شد.

وصال علوی؛ بازی در کنار محمد شمس لنگرودی و دیگران

وصال علوی خواننده و مدرس جوان موسیقی ایرانی که طی سال های گذشته فعالیت های موسیقایی متعددی را در قالب آلبوم ها و کنسرت های مختلف از سر گذرانده چندی پیش بود که در نمایش «و تو هم برنگشتی» به کارگردانی مهیار علیزاده با هنرمندانی چون محمد شمس لنگرودی، امیرحسین فتحی، فرزین محدث، یلدا عباسی، ساغر رجبی، مریم مشهور و آرش الیگودرزی به عنوان خواننده بازیگر حضور داشت.

وی درباره نحوه همکاری خود در این پروژه موسیقایی نمایشی اظهار کرد: آنچه از من در این پروژه پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد خوانش ۲ قطعه «تنها» و «به یادش» روی صحنه در حال و هوایی متفاوت است که برایم به نوعی یک تجربه بازیگری هم محسوب می‌شود. مسیری که خوشبختانه به واسطه طراحی متفاوت مهیار علیزاده روی صحنه در تلفیق تئاتر و موسیقی، حضور استاد شمس لنگرودی و البته هنرنمایی جمعی از بهترین‌های تئاتر روی صحنه توانسته با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شود.

این هنرمند برگزیده رویدادها و جشنواره‌های مختلف موسیقی کشور گفت: استاد شمس لنگرودی در زندگی من خیلی جای جذابی دارد، این درحالی است که همراهی با مهیار علیزاده و هم‌نشینی با گروه درجه یکی از هنرمندان و عوامل اجرایی برایم شب‌های متفاوتی را رقم زده که امیدوارم این هم‌دلی و همراهی ادامه داشته باشد و بتوانم تجربه‌های ارزشمند دیگری را در این پروژه کسب کنم.

امیر مقاره؛ تین ایجرهای عزیز به تئاتر خوش آمدید

امیر مقاره یکی از ۲ خواننده گروه «ماکان» که آثار و کنسرت هایشان در سال های اخیر به شدت با استقبال مخاطبان به اصطلاح تین ایجری جامعه مواجه شده است، اخیر تصمیم گرفته که اولین تجربه بازیگری خود در تئاتر را تجربه کند.

این خواننده طی روزهای گذشته در پردیس تئاتر شهرزاد که به نوعی یکی از میدان های اصلی تئاتر تجاری و صرفا اقتصادی هنر نمایش محسوب می شود، با ایفای نقش در نمایش «تیتانیوم» به کارگردانی اشکان درویشی در کنار هنرمندانی چون لاله صبوری، شیوا خسرومهر، علیرضا نائینی، حامد تهرانی، مازیار مهرگان، مهربانو باطبی، تکتم اخجوانی، آرزو جعفری، حسین جاهد به عنوان بازیگر حضور دارد. اشکان درویشی هم همان کارگردانی است که چندی پیش با کارگردانی نمایش «اسکرین شات» امیر خلوت خواننده معروف رپ را به عنوان یکی از بازیگران نمایش انتخاب کرده بود.

به گواه آنچه در صفحات مجازی و سایت فروش بلیت این نمایش مشاهده می شود، اولین تجربه بازیگری تئاتر امیر مقاره، این خواننده محبوب تین ایجرها با استقبال مخاطبان همراه شده است. مخاطبانی که معلوم نیست آیا در زمره طرفداران سینه چاک آقای مقاره محسوب می شوند یا نه واقعا تماشاگران تئاتر هستند؟

طبیعتا همان گونه که انتظار می رفت این تئاتر با فروش قابل توجهی دست پیدا کرده و حتی شنیده ها حاکی از آن است که گروه اجرایی تصمیم دارند نوبت ویژه ای را برای اجرای صبح ها در نظر بگیرد که این فرآیند در تئاتر بزرگسال امری جالب توجه محسوب می شود.

امیر مقاره که حضور در نمایش «تیتانیوم» به نوعی دومین تجربه بازیگری او پس از بازی در سریال «جزیره» سیروس مقدم محسوب می شود در گفت‌وگویی کوتاه درباره تجربه جدید تئاتری خود گفته است: بخش حائز اهمیت برای من در نمایش «تیتانیوم» این است که نقش من در این تئاتر هیچ ربطی به شخصیت کاری من در موسیقی ندارد. این مهم ترین نکته درباره این انتخاب است که من قرار نیست خواننده این تئاتر باشم. شاید یک قطعه در انتهای این نمایش بخوانم ولی عملا من قرار است تجربه بازیگری را در این تئاتر از سر بگذرانم و این چالش برای من هیجان انگیز است.

آرش عدل پرور؛ بازیگری فعلا جدی است

آرش عدل پرور هنرمندی است که همراه با برادر خود مسیح عدل پرور از سال ها قبل گروهی موسوم به «مسیح و آرش» را تشکیل داده و از سال ۱۳۹۵ به صورت رسمی در فرآیند تولید و عرضه محصولات موسیقایی فعالیت های متعددی دارند.

مسیری که باعث شده آثار این ۲ خواننده همواره با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شود و کنسرت ها و تولیداتشان همیشه در ردیف پرفروش های موسیقی پاپ قرار گیرند.

این خواننده چندی پیش بود که در سریال «پدر گواردیولا» به کارگردانی سعید نعمت الله اولین تجربه بازیگری خود را آزمود. مسیری که به دلیل ساختار نه چندان جذاب و محتوای این سریال آنچنان به چشم تماشاگر نیامد و مخاطبانش همچنان وجوه موسیقایی آرش را نسبت به وجوه بازیگری اش می پسندند.

حال شرایط به گونه ای رقم خورده که آرش تصمیم گرفت از چندی پیش بازیگری تئاتر را نیز به کارنامه فعالیت های هنری خود بیفزاید. مسیری که با نمایش «برش» به کارگردانی سعید دشتی و بازی صحرا اسدالهی و نفس جافری از تماشاخانه هیلاج آغاز شد و اکنون در تماشاخانه ایران مال با استقبال کم و بیش مخاطبان ادامه پیدا کرده است.

ناگفته نماند که آرش عدل پرور چندی پیش هم به عنوان یکی از بازیگران مجموعه «پدرخوانده – مافیا» به کارگردانی سعید ابوطالب حضور پیدا کرده بود.

محمد معتمدی؛ حضوری ویژه در «کلنل» که مخاطبان را راضی کرد

کنسرت نمایش «کلنل» به کارگردانی امیر بشیری، آهنگسازی امیرحسین سمیعی و تهیه کنندگی امین اشرفی آبان ماه سال ۱۴۰۲ در تالار وحدت روی صحنه رفت.

نمایشی که در قالبی متفاوت و بهره مندی از یک ارکستر زنده به زندگی شخصیت محمدتقی‌خان پسیان پرداخت و در آن هنرمندانی چون کاظم سیاحی، سیامک صفری، رحیم نوروزی، اتابک نادری، مجید رحمتی، علی عطایی، الهه شه‌پرست و نازنین بیاتی و چهره شناخته شده موسیقی ایران محمد معتمدی به عنوان خواننده و بازیگر حضور داشتند.

پروژه ای که تلاش کرد با تمام نقاط قوت و ضعف خود و البته تمرکز بر حس ملی‌گرایی و وطن‌پرستی محمدتقی‌خان پسیان، به این شخصیت تاریخی بپردازد.

اما یکی از ویژگی های قابل توجه این پروژه نمایشی حضور محمد معتمدی خواننده شناخته شده موسیقی ایرانی به عنوان بازیگر در آن بود. هنرمندی که علاوه بر خوانندگی تصنیف‌های مختلف، در نقش عارف قزوینی نیز ایفای نقش کرد.

طبیعتا آنچه از محمد معتمدی روی صحنه به عنوان یک بازیگر دیده شد، در مقایسه با آنچه یک بازیگر حرفه ای روی صحنه انجام می دهد، دارای تفاوت هایی است اما او به واسطه تجربیات اجراهای زنده مستمری که در صحنه تالار وحدت داشت و همچنین بهره مندی از تخصص و هدایت های درست گروه کارگردانی توانست حضور موثری روی صحنه به عنوان بازیگر و خواننده داشته باشد. حضوری که مخاطبان نیز با آن ارتباط خوبی برقرار کردند و شاهد به صحنه رفتن یک محمد معتمدی متفاوت بودند که می تواند در بازیگری هم حرف هایی برای گفتن داشته باشد.

کما اینکه امین اشرفی در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای این پروژه نمایشی در این زمینه گفت: اولین شبی که اجرای ژنرال کار را می‌گرفتیم، نگران این بودیم که آقای معتمدی روی صحنه تالار وحدت کم بیاورد ولی وقتی روی صحنه رفت به امیر بشیری گفتم که یا محمد معتمدی نمی‌داند چه کار می‌کند یا واقعاً بازیگر خوبی است. محمد معتمدی هر لحظه در پشت صحنه روی نقش متمرکز است و تمرین می‌کند و این جدیت برای من قابل احترام و یک درس است.

پرواز همای؛ «حلاج»، «موسی و شعبان» و چند داستان دیگر

سعید جعفرزاده ملقب به پرواز همای؛ خواننده ای است که از سال ها قبل و پس از آغاز فصل جدید فعالیت های موسیقایی خود آثار متعددی را یا به صورت مستقل و یا با همراهی خوانندگان و گروه های سرشناسی موسیقی کشورمان و چند کشور دیگر در تهران و دیگر کشورها روی صحنه برده است.

هنرمندی که در این چند ساله تلاش کرده از پس فعالیت های موسیقایی متعددی که روی صحنه پیش روی مخاطبانش قرار داده، تجربه هایی را در هم جواری هنر نمایش به دست آورد.

وی در این پروژه ها که عمدتا با همراهی هنرمندان شناخته شده عرصه تئاتر به صحنه رفته و با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شده، تلاش خود را انجام داده تا علاوه بر نوازندگی و خوانندگی روی صحنه، شکل و شمایلی از یک بازیگر را نیز داشته باشد. مسیری که بعضا با واکنش های مثبت و منفی زیادی هم همراه بوده اما هرچه هست دربرگیرنده فصل تازه ای از فعالیت های خواننده ای است که گویا به تئاتر و بازیگری علاقه زیادی نشان داده و می خواهد همچنان در این عرصه به حضور مستمر خود ادامه دهد.

این خواننده و آهنگساز در سال های اخیر پروژه هایی چون «حلاج»، «عشق و عقل و آدمی»، «موسی و شبان» و «یهودا و شیدا» را به صحنه برده است.

رضا یزدانی؛ انگار بازیگری در تئاتر جدی است

دیگر نمی توان از رضا یزدانی صرفا به عنوان یک خواننده یاد کرد. چرا که توجه ویژه اش به بازیگری آن هم در این چند سال روندی به خود گرفته که نمی توان از آن به عنوان یک گذرگاه تفننی از روی میل به شهرت یا عقب نماندن از قافله رقابت با دیگر خوانندگان عاشق بازیگری یاد کرد.

مسیری که در این سال ها توسط رضا یزدانی انتخاب شده، مسیری متوازن در حوزه بازیگری است. او تلاش کرده در همکاری با کارگردانان بزرگی چون مسعود کیمیایی، محمد رحمانیان و … در کنار خوانندگی به عنوان یک بازیگر نیز معرفی شود.

اما آنچه یزدانی در حوزه بازیگری تئاتر از خود نشان داده، عمدتا همکاری با هنرمندانی چون محمد رحمانیان و شهرام گیل آبادی بوده است. مسیری که در نمایش مناسبتی «مسافران» با بازی علی عمرانی، مهتاب نصیرپور و افشین هاشمی آغاز و در ادامه با حضور در آثاری چون «روزهای آخر اسفند» با بازی اشکان خطیبی و غزل شاکری، «الد سانگز؛ عشق روزهای کرونا» با بازی احترام برومند، مهتاب نصیرپور، مهدی ساکی، میترا حجار، اندیشه فولادوند، نرگس محمدی، علی اوجی، شکیب شجره، سعید توکلی، نوشین اعتماد، کسری کندری، راحیل زمانی، الناز ابراهیمی و «خرده روایت های زن و شوهری» با بازی علی اوجی، نرگس محمدی، فریبا نادری و با حضور هومن حاجی عبدالهی ادامه پیدا کرد.

این خواننده تیر ماه سال ۱۳۹۸ بود که با بازی در نمایش «عاشقانه های خیابان» به کارگردانی شهرام گیل آبادی اجرا شده در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر تجربه متفاوتی از بازیگری را در همراهی با هنرمندانی چون سیما تیرانداز، الهام پاوه نژاد و ژاله صامتی از سرگذراند.

بازی در آثار تصویری چون «حکم» به کارگردانی مسعود کیمیایی، «رئیس» به کارگردانی مسعود کیمیایی، «محاکمه در خیابان» به کارگردانی مسعود کیمیایی، «آهو» به کارگردانی هوشنگ گلمکانی، «سوفی و دیوانه» به کارگردانی مهدی کرم پور، «تیک آف» به کارگردانی احسان عبدی پور، «خورشید نیمه شب» به کارگردانی شبیر شیرازی، «خوک» به کارگردانی مانی حقیقی، «گربه سیاه» به کارگردانی کریم امینی، «بوی گندم» به کارگردامی رضا خاکی، «طهران تهران» به کارگردانی مهدی کرم پور، «ماموریت غیر ممکن» به کارگردانی یعقوب غفاری، «شب هامون» به کارگردانی حمیده معین فر، «کروکودیل» به کارگردانی مسعود تکاور، «کوچه ژاپنی ها» به کارگردانی امیرحسین ثقفی، «بهشت تبهکاران» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی برخی دیگر از تجربه های یزدانی در عرصه بازیگری است.

در کنار هنرمندانی که در این گزارش معرفی شدند، تهمورس پورناظری، سهراب پورناظری، علی قمصری، سالار عقیلی، مهیار علیزاده، همایون شجریان، علیرضا قربانی، حسین علیشاپور نیز از جمله هنرمندانی هستند که در مقام آهنگساز یا خواننده تجربه‌هایی غیرمستقیم با هنرهای نمایشی را از سر گذرانده اند.