1

میزان شیوع اضطراب در زنان بیشتر از مردان است. به گفته متخصصان، علائمی که زنان تجربه می‌کنند ممکن است نادرست ارزیابی شود و در نتیجه دریافت درمان مناسب برای آن‌ها دشوارتر می‌شود. واشنگتن پست درباره چگونگی درک اضطراب مطالبی نوشته است.

راه‌های درک اضطراب

قرن‌ها پیش، وقتی زنان از مشکلات خواب، عصبانیت یا سایر مشکلات شکایت می‌کردند، مشکلات جسمی آن‌ها اغلب نادیده گرفته می‌شد و به عنوان نشانه‌ای از «هیستریا»، وضعیتی که پزشکان معتقد بودند از حرکت رحم ناشی می‌شود، فهرست می‌شد. در حالی که هیستریا دیگر یک تشخیص پزشکی محسوب نمی‌شود، طبق بررسی سیستماتیک پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ در مجله علمی “Brain and Behavior” منتشر شد، تشخیص اضطراب در زنان دو برابر مردان است.

علائم ممکن است نادرست ارزیابی شوند

علت این موضوع پیچیده است، اما یک نکته کاملاً واضح است: اگر علائم زنان به‌درستی تشخیص داده نشود (مانند وقفه تنفسی در خواب، مشکلات تیروئید و برخی بیماری‌های قلبی)، ممکن است در دریافت تشخیص زودهنگام برای مشکلات سلامتی دچار مشکل شوند. متخصصان می‌گویند درک این که علائم از اضطراب ناشی می‌شوند یا چیز دیگری، بسیار مهم است و زنان نباید از پرسش و دفاع از خود بترسند.

استیسی دوماس، رئیس بخش روانپزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه جرسی شور، گفت که زنان اغلب علائم جسمانی یا فیزیکی مانند تپش قلب، گرفتگی عضلات یا اسهال را تجربه می‌کنند. دوماس بیان کرد که این موضوع می‌تواند تشخیص این که علائم ناشی از اضطراب، یک وضعیت پزشکی دیگر یا ترکیبی از هر دو هستند را دشوار کند و گفت: «این وضعیت برای بیماران زن و همچنین پزشکانی که تلاش می‌کنند آن را درک کنند، دشوار است.»

عوامل مؤثر بر میزان اضطراب

دوماس گفت که اگر اضطراب در زندگی روزمره شما دخالت دارد، بسیار مکرر رخ می‌دهد یا واقعاً شدید است، ممکن است دچار اختلال اضطراب عمومی (GAD) یا نوع دیگری از اختلال اضطراب باشید. طبق اعلام مؤسسه ملی سلامت روان (NIMH)، اختلال اضطراب عمومی ۳.۴ درصد از زنان بالغ و ۱.۹ درصد از مردان بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. میترا دوتی، روانپزشک و دانشیار مرکز پزشکی جنوب غربی دانشگاه تگزاس در دالاس و مدیر برنامه بورس تحصیلی در زمینه سلامت روان زنان، گفت که برای تشخیص اختلال اضطراب عمومی معمولاً باید به مدت شش ماه علائم (مانند نگرانی بیش از حد، مشکلات خواب، مشکل در تمرکز، بی‌قراری و خستگی) تجربه شود. اضطراب همچنین می‌تواند با علائم جسمانی مانند اسهال، بی‌حسی یا گزگز، گرفتگی عضلات، تپش قلب، سرگیجه و میگرن همراه باشد که همه این‌ها می‌توانند علائم بیماری‌های پزشکی دیگر نیز باشند.

مدیر مرکز درمان و مطالعه اضطراب دانشگاه پنسیلوانیا و روانشناس بالینی، لیلی براون، اظهار داشت که هورمون‌هایی مانند استروژن و پروژسترون می‌توانند در اضطراب نقش داشته باشند. براون بیان کرد که میزان اختلالات اضطرابی در دوره نوجوانی و اولین قاعدگی افزایش می‌یابد. کریستین کراوفورد، استاد روانپزشکی در دانشگاه بوستون و معاون مدیر پزشکی ائتلاف ملی بیماری‌های روانی، بیان کرد که نیروهای فرهنگی و اجتماعی نیز نقش دارند و افزود: «فشارهای زیادی در جامعه امروزی بر دوش زنان گذاشته شده است. با توجه به بار سنگینی که در زمینه‌های حرفه‌ای، دانشگاهی، اجتماعی و خانوادگی بر دوش زنان است، احتمال تجربه اضطراب در آن‌ها بیشتر است.»

سو هی کیم از انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا گفت که میزان تجربه تروما در کودکی، از جمله تعرض جنسی، در زنان بیشتر از مردان است و این موضوع می‌تواند به طور قابل توجهی احتمال تجربه اختلالات اضطرابی در آینده را افزایش دهد. همچنین، مردان کمتر احتمال دارد که اضطراب خود را گزارش دهند. با این حال کیم گفت: «سوگیری در گزارش‌دهی تفاوت‌های جنسیتی را از بین نمی‌برد. حتی با در نظر گرفتن سوگیری گزارش‌دهی، میزان اضطراب در زنان بیشتر از مردان است.»

تشخیص نادرست بیماری‌های قلبی

در یک مطالعه کوچک که در مجله “Progress in Cardiovascular Nursing” منتشر شد، مشخص شد که زنان با علائم بیماری قلبی کرونری تا زمانی که دچار حمله قلبی نشوند، اغلب تشخیص نادرست دریافت می‌کنند. برخی از شرکت‌کنندگان در مطالعه گفتند که پزشکان علائم آن‌ها را به عصبانیت و اضطراب ربط داده‌اند. در مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۷ در مجله “Scandinavian Cardiovascular Journal” منتشر شد، مشخص شد که زنان مبتلا به نوعی آریتمی به نام تاکی‌کاردی فوق بطنی پاروکسیسمال (PSVT) بیشتر از مردان تشخیص نادرست دریافت کرده و با تأخیر به درمان ارجاع داده می‌شوند. نویسندگان این مطالعه اشاره کردند که علائم زنان «اغلب به اشتباه به عنوان حملات پانیک، استرس، اضطراب یا افسردگی تشخیص داده می‌شود.»

براون گفت که احتمال دریافت تشخیص وقفه تنفسی در خواب برای زنان کمتر از مردان است، که با توجه به این که مشکلات خواب و اضطراب اغلب با هم همپوشانی دارند، مهم است. براون افزود: «احتمال ابتلای مردان به وقفه تنفسی در خواب بیشتر از زنان است، اما وقتی زنان این مشکل را دارند، احتمال تشخیص آن پایین است و این موضوع بسیار جدی است، زیرا شما در طول خواب نفس نمی‌کشید.» وایل رایت، روانشناس بالینی دارای مجوز و مدیر ارشد نوآوری خدمات بهداشتی در انجمن روان‌شناسی آمریکا، گفت که برخی اختلالات درد، به ویژه اندومتریوز، نیز اغلب به اشتباه به عنوان اضطراب تشخیص داده می‌شوند. دوماس افزود که تشخیص مشکلات تیروئید و فئوکروموسیتوم (تومورهای نادر غده فوق کلیه) برای زنان نیز دشوار است، زیرا علائم آن‌ها می‌تواند مشابه اضطراب باشد.

چگونه اضطراب را تشخیص دهیم؟

چند نکته وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا علائم شما ناشی از اضطراب است یا بیماری دیگری:

• اگر علائم خود را به مدت چهار هفته تجربه کرده‌اید، به پزشک مراجعه کنید. دوتی توصیه می‌کند که بدون توجه به این که آیا قبلاً تشخیص اختلال اضطرابی داشته‌اید یا نه، اگر به مدت چهار هفته هرگونه علائم جدید یا نگران‌کننده داشتید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک برای تشخیص دلیل ناراحتی شما آزمایشاتی انجام خواهد داد. برای مثال، با نوار قلب مشکل قلبی و با MRI مشکل عصبی تشخیص داده می‌شود.
• به غرایز خود اعتماد کنید. دوماس توصیه می‌کند که وقتی تغییراتی در سلامتی خود مشاهده کردید به خود اعتماد کنید. اگر اضطراب شما با آنچه قبلاً تجربه کرده‌اید متفاوت است، قبل از این که آن را صرفاً اضطراب بنامید، برای بررسی‌های پزشکی اقدام کنید.
• دفتر یادداشت روزانه داشته باشید. کارولین پونتینگ، روانشناس بالینی که در زمینه سلامت روان زنان در دانشگاه کالیفرنیا کار می‌کند، گفت که پیگیری علائم اغلب مفید است، زیرا تشخیص این که آیا علائم ناشی از اضطراب یا دلایل پزشکی دیگر است دشوار است. پونتینگ افزود: «ردیابی اینکه علائم فیزیولوژیکی چه زمانی شروع و چه زمانی متوقف می‌شوند می‌تواند کمک‌کننده باشد. آیا تپش قلب یا تنگی نفس در ساعات خاصی از روز یا در واکنش به یک عامل استرس‌زا رخ می‌دهد یا ناگهانی ظاهر می‌شود؟»
• سابقه خانوادگی خود را به اشتراک بگذارید. پونتینگ همچنین توصیه کرد که سابقه خانوادگی خود را با پزشک در میان بگذارید. این می‌تواند نشان دهد که آیا در معرض خطر بیشتری برای شرایط خاص پزشکی هستید یا نه. برای مثال، اگر علائم شما عمدتاً گوارشی هستند، اطلاع پزشک از ابتلای خواهر یا والدین شما به بیماری سلیاک مفید خواهد بود. یا اگر دچار تپش قلب می‌شوید، بهتر است پزشک را از سابقه بیماری قلبی در والدین، خواهر و برادرها یا فرزندانتان مطلع کنید.
• از پرسیدن سوال نترسید. جیل استودارد، روانشناس بالینی و مؤسس مرکز مدیریت استرس و اضطراب در سن دیگو، گفت که پیدا کردن مشکل وظیفه پزشک است، اما شما هم می‌توانید وضعیت خود را شرح دهید. اگر احساس می‌کنید که پزشک به سوالات شما جواب نمی‌دهد یا علائم شما را به اندازه کافی جدی نمی‌گیرد، از مطرح کردن موضوعات جدید نترسید و در صورت نیاز، از پزشک دیگری مشاوره بگیرید.