عصر ایران ؛ دکتر مجید ایرانشاهی*- در حال و هوای این روزها که بحث ناترازی انرژی، کمبود گاز و قطع برق بو قوع پیوسته ابعاد مختلف زندگی و فعالیت های، آموزشی، دولتی و بخش خصوصی و تولید تحت تاثیر قرار گرفته است.
طبیعی است که تعطیلات ناشی از این ناترازی ها برای بخش دولتی شاید تاوان هزینه ای کمتری داشته باشد و برای بخش خصوصی هزینه ای دو چندان را دارد اما بعد دیگر این ناترازی ها برهم زدن ارتباطات انسانی و ایجاد چالش برای مدیریت منابع انسانی به ویژه در سطح کسب وکارها می باشد.
برخی از تاثیرات این ناترازی ها بر ارتباطات انسانی را در ذیل بدان اشاره می کنیم:
- احساس ناعدالتی و حس نادیده انگاری در کارکنان بخش خصوصی
در شرایطی که کلیه سازمان ها و شرکت های دولتی به غیر از موارد خاص بدلایل آلودگی یا برودت هوا تعطیل می شوند. بخش خصوصی تعطیل نمی شود و ناخواسته به آن ها احساس تزریق می گردد که ما چه تفاوتی با بخش دولتی داریم و یا ما ریه های متفاوتی داریم و یا اینکه سرما نمی خوریم؟
- تعارضات بین کارفرما و کارکنان به دلیل تعطیلی ناشی از ناترازی ها و فعالیت در روزهای دیگر و یا افزایش ساعات کاری
وقتی بدلیل قطعی برق در دو یا سه روز در هفته تولید و کسب وکار تعطیل می شود، کسب و کار به ناچار می بایست برای مدیریت مالی و هزینه ها در روزهای دیگر این مساله را جبران کند و اینجا شروع نارضایتی و تعارض نیروها برای افزایش یا تغییر ساعت کاری یا روزهای فعالیت. این چرخه در سال های اخیر حتی منجر به خروج ویا تعدیل نیروها و کاهش تولید و درآمد منجر گردیده است. این کاهش درآمد برای نیروها ممکن است منجر به بروز تنش در سطح خانواده ها گردد.
- تعارض بین صاحبان کسب وکارها و سازمان های دولتی از جمله بیمه و مالیات و بانک
کاهش تولید و درآمد ناشی از کاهش فعالیت حداقل 30درصدی یعنی کاهش سودآوری در حالیکه سازمان های تامین اجتماعی و مالیات و بانک در حال حاضر با پیش فرض فعالیت کامل اقدام به وضول مطالبات خود می نمایند (گرچه سخت گیری سازمان تامین اجتماعی بدلیل ناترازی داخلی و بنگاه داری نیز دو چندان شده است) و این هم افزایش نارضایتی و درگیری فی مابین صاحبان کسب و کار با بدنه دولت را بدنبال دارد.
- افزایش فشارهای روانی به افراد
افراد فارغ از اینکه در چه جایگاهی قراردارند تحت تاثیر فشار ناشی از ناترازی ها بدلیل ترس کاهش درآمدی و عدم احساس امنیت قرار می گیرند. این فشارها برای صاحبان کسب وکار طبیعتا دو چندان خواهد بود چرا که باید خطر ورشکستگی احتمالی را نیز بدوش بکشند.
این فشارها به ناخواسته با توجه به شرایط کلان اجتماعی و سرمایه اجتماعی پایین در سطح جامعه منجر به افزایش اختلال در ارتباطات میان افراد می گردد و در نهایت تنش ارتباطی در سطح جامعه می گردد.
اما راهکار این مساله را می بایست در سطح تصمیم سازی و حکمرانی با نگاهی متفاوت دید، بدین معنا که دولت و حاکمیت می بایست بخش خصوصی و دولتی را به یک چشم ببیند چرا که بودن دولت به فعالیت بخش خصوصی وابستگی جدی دارد و در این مساله با تمامی محدودیت ها و ناترازی هایی که دارد موارد ذیل را حداقل لحاظ نماید، چرا که به هرحال قدرت مالی بالاتری را در ایران در دست دارد:
- تسهیلات ویژه مالیاتی و مالی برای ایجاد نیروگاه ها و استفاده از انرژی ها ی تجدید پذیر توسط خود کسب وکارها (بویژه SMEها) برای تولید برق تخصیص دهد.
- برای این دوره ناترازی طی مصوباتی امهال حداقل 60روزه و یا تقسیط های خاص برای پرداخت حق بیمه، مالیات عملکرد و ارزش افزوده و اقساط بانکی را در نظر بگیرد.
- تکلیف تعطیلات را با رویکرد حمات از کارگران و کارکنان بخش خصوصی با دولت به یک صورت واحد در آورد و از تنش ها بکاهد. برای نمونه حق بیمه روزهای تعطیلات معاف گردد و یا در صورت تعطیلی های اجباری سوسید یا تسهیلاتی برای کسب و کارها در نظر گرفته شود.
القصه آن چیزی که بیش از هرچیزی به صورت مخفی ناشی از این ناترازی ها ایجاد می شود سرمایه اجتماعی و ارتباط است که کم و کمتر می شود و تعارضاتی که بالا می رود. برای توسعه باید مسائل را حل با نگاهی درست حل کنیم.
*دکتر مجید ایرانشاهی
نویسنده و مدرس مدرسه کار و کسب عصر ایران
دکترای مدیریت منابع انسانی
مشاور مدیریت منابع انسانی
مدرس و پژوهشگر مدیریت منابع انسانی
قائم مقام و عضو هیئت مدیره مرکز مشاوره و خدمات کارآفرینی بهینه
source