1

بر اساس گزارشی که توسط کارشناسان سراسر جهان تهیه شده است، چاقی به یک تعریف “دقیق‌تر” و “ظریف‌تر” نیاز دارد. در غیر این صورت، خطر تشخیص اشتباه چاقی برای تعداد زیادی از افراد وجود دارد.

گزارشی که در مجله The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شده و بیش از ۵۰ متخصص پزشکی از سراسر جهان از آن حمایت کرده‌اند، تخمین می‌زند که بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان با چاقی زندگی می‌کنند. در این زمینه، تقاضا برای داروهای کاهش وزن نسخه‌ای به‌شدت بالا است.

پروفسور فرانچسکو روبینو از کالج کینگز لندن، که سرپرستی گروه تحقیقاتی را بر عهده دارد، می‌گوید:
“چاقی یک طیف است. برخی از افراد با این بیماری زندگی می‌کنند و قادر به داشتن یک زندگی عادی و انجام وظایف خود هستند، در حالی که برخی دیگر قادر به راه رفتن درست نیستند، به‌خوبی نفس نمی‌کشند و به دلیل مشکلات جدی سلامتی مجبور به استفاده از ویلچر هستند.”

در این گزارش تأکید شده است که پزشکان باید به جای اندازه‌گیری صرف شاخص توده بدنی (BMI) بیماران دارای مشکل اضافه‌وزن، وضعیت کلی سلامتی آن‌ها را نیز مدنظر قرار دهند.

علاوه بر این، در این گزارش پیشنهاد شده است که برای افرادی که مشکلات مزمن ناشی از وزن بالا دارند، تشخیص “چاقی بالینی” در نظر گرفته شود، در حالی که به افرادی که مشکلات سلامتی ندارند، تشخیص “چاقی پیش‌بالینی” داده شود.

نیاز به بازتعریف

در این گزارش درخواست شده است که چاقی به گونه‌ای بازتعریف شود که بتواند بین بیمارانی که دچار بیماری‌های مرتبط هستند و افرادی که سالم هستند اما در معرض خطر بیماری در آینده قرار دارند، تمایز قائل شود.

در حال حاضر، در بسیاری از کشورها چاقی به عنوان حالتی تعریف می‌شود که شاخص توده بدنی فرد بالاتر از ۳۰ باشد، که این شاخص روشی برای تخمین درصد چربی بدن بر اساس قد و وزن است. دسترسی به داروهای کاهش وزن نیز برای بیماران در این دسته امکان‌پذیر است.

اما در این گزارش ذکر شده که شاخص توده بدنی نمی‌تواند چیزی درباره وضعیت کلی سلامتی بیمار نشان دهد، تفاوتی بین عضلات و چربی بدن قائل نمی‌شود و چربی‌های خطرناک‌تر اطراف کمر و اندام‌های داخلی را در نظر نمی‌گیرد.

کارشناسان از یک مدل جدید حمایت می‌کنند که علائم چاقی را در اندام‌های داخلی بدن (مانند بیماری‌های قلبی، تنگی نفس، دیابت نوع ۲ یا درد مفاصل) و تأثیرات مضر آن‌ها بر زندگی روزمره بررسی کند. به گفته کارشناسان، این وضعیت نشان‌دهنده تبدیل چاقی به یک بیماری بالینی است که نیاز به درمان دارویی دارد.

پروفسور لوییز بور، متخصص چاقی کودکان از دانشگاه سیدنی، که در تهیه این گزارش همکاری کرده است، می‌گوید:
“رویکرد جدید به افراد بزرگسال و کودکان دچار چاقی کمک می‌کند تا مراقبت‌های مناسب‌تری دریافت کنند و در عین حال تعداد افرادی که تشخیص نادرست دریافت می‌کنند و تحت درمان‌های غیرضروری قرار می‌گیرند را کاهش می‌دهد.”