به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیاره مشتری دارای حلقه های متعددی است، اما این حلقه ها مانند حلقه های زحل پر زرق وبرق و واضح نیستند.

– به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیاره مشتری دارای حلقه های متعددی است، اما این حلقه ها مانند حلقه های زحل پر زرق وبرق و واضح نیستند.

حلقه اصلی مشتری در سال 1979 توسط فضاپیمای وویجر 1 ناسا کشف شد، اما در آن زمان منشأ این حلقه ناشناخته بود.

بعدها، داده های فضاپیمای گالیله که بین سال های 1995 تا 2003 در مدار مشتری قرار داشت، تأیید کرد که این حلقه در اثر برخورد شهاب سنگ ها با قمرهای کوچک مشتری به وجود آمده است.

هنگامی که یک شهاب سنگ کوچک با قمری مانند متیس برخورد می کند، نیروی حاصل از این برخورد باعث حفرشدن سطح قمر، تبخیر بخش هایی از آن و پرتاب گردوغبار به مدار مشتری می شود.

این ذرات کوچک در نهایت حلقه ای کم نور و پراکنده در اطراف این غول گازی تشکیل می دهند.

به عبارت دیگر، برخلاف زحل که حلقه هایش از ذرات یخ تشکیل شده اند، حلقه های مشتری عمدتاً از غبار ریز و ذرات سنگی ساخته شده اند.