1

دانشمندان موفق به کشف یک پروتئین کلیدی شدند که می‌تواند در سطح سلولی روند پیری را معکوس کند.

نقش پروتئین AP2A1 در روند پیری سلولی

محققان دانشگاه اوساکا دریافتند که زیرواحد پروتئینی موسوم به AP2A1 می‌تواند در سازمان‌دهی ساختاری منحصربه‌فرد سلول‌های پیر نقش مهمی ایفا کند. یافته‌ها نشان می‌دهد که سرکوب AP2A1 منجر به معکوس شدن روند پیری در سلول‌ها می‌شود، در حالی که افزایش آن روند پیری را تسریع می‌کند.

پیرَوان چانتاچوتیکول، نویسنده اصلی این پژوهش، بیان کرد:

«ما هنوز به درستی نمی‌دانیم که سلول‌های پیر چگونه اندازه بزرگ خود را حفظ می‌کنند. اما یک سرنخ جالب این است که فیبرهای استرسی در سلول‌های پیر به‌مراتب ضخیم‌تر از سلول‌های جوان هستند. این موضوع نشان می‌دهد که پروتئین‌های موجود در این فیبرها می‌توانند به حفظ اندازه بزرگ سلول‌ها کمک کنند.»

برای بررسی این احتمال، پژوهشگران AP2A1 (زیرواحد آلفا ۱ کمپلکس پروتئینی آداپتور ۲) را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج نشان داد که این پروتئین در فیبرهای استرسی سلول‌های پیر، به‌ویژه فیبروبلاست‌ها و سلول‌های اپیتلیال، به میزان بیشتری یافت می‌شود. دانشمندان با حذف AP2A1 در سلول‌های پیر و افزایش بیان آن در سلول‌های جوان، رفتارهایی مشابه روند پیری را مورد بررسی قرار دادند.

نتایج جالب توجه پژوهش

شینجی دگوچی، نویسنده ارشد این مطالعه، اعلام کرد:

«نتایج این پژوهش بسیار جالب بود. سرکوب AP2A1 در سلول‌های پیر باعث معکوس شدن روند پیری و افزایش بازسازی سلولی شد، در حالی که افزایش بیش از حد این پروتئین در سلول‌های جوان، پیری را تسریع کرد.»

پژوهشگران همچنین دریافتند که AP2A1 به‌شدت با integrin β1، یک پروتئین که به چسبندگی سلول‌ها به ماتریس کلاژن اطرافشان کمک می‌کند، مرتبط است. همچنین مشخص شد که هر دو پروتئین در سراسر فیبرهای استرسی درون سلول حرکت می‌کنند. در این تحقیق بیان شد که integrin β1 چسبندگی سلول‌ها به زیرلایه را در فیبروبلاست‌ها تقویت کرده و این امر می‌تواند توضیحی برای ضخیم شدن یا برآمدگی ساختار سلول‌های پیر باشد.

چانتاچوتیکول در ادامه افزود:

«یافته‌های ما نشان می‌دهد که سلول‌های پیر، از طریق حرکت AP2A1 و integrin β1 در امتداد فیبرهای استرسی بزرگ‌شده، چسبندگی تقویت‌شده‌ای به ماتریس خارج‌سلولی پیدا کرده و از این طریق اندازه بزرگ خود را حفظ می‌کنند.»

گروه تحقیقاتی معتقد است که این پژوهش می‌تواند یک هدف درمانی جدید برای بیماری‌های مرتبط با پیری ارائه دهد.