به گزارش ایسنا، کاربردهای هوش مصنوعی ظاهراً بی‌پایان است و حالا موزه‌ی «پرادو» واقع در مادرید در جریان پروژه‌ای با عنوان «شمارش در پرادو» از هوش مصنوعی استفاده می‌کند تا تعداد افراد و اشیای موجود در نقاشی‌هایش را بشمارد. بله، درست شنیدید و در واقع، این کاری است که برای چشم انسان به‌طرز شگفت‌انگیزی دشوار است.
مغز ما در فرآیندی به نام subitizing یا درک سریع و دقیق تعداد عناصر یک مجموعه، مهارت دار، اما فقط برای تعداد مشخصی این قابلیت وجود دارد. برای گروه‌های پنج‌تایی یا بیشتر، دیگر نیاز به شمارش عمدی داریم. حالا وقتی صحبت از نقاشی‌هایی پر از جمعیت در موزه پرادو باشد، چرا از هوش مصنوعی کمک نگیریم؟
این موزه اسپانیایی اخیراً یک نظرسنجی منتشر کرده و از مردم خواسته تا به تخمین تعداد افراد در نقاشی‌های شلوغی مانند «نمایی از آمفی‌تئاتر روم باستان» اثر «ویویانو کوداتزی»( Viviano Codazzi) (۱۶۰۴–۱۶۷۰) کمک کنند. در این نقاشی جمعیتی انبوه جایگاه‌های کلوسئوم را پر کرده‌اند.
به‌نظر می‌رسد که تلاش برای شمردن تک‌تک افراد در نقاشی‌هایی از رژه‌های بزرگ یا تجمعات عظیم تقریباً غیرممکن است. اینجاست که هوش مصنوعی وارد می‌شود. موزه با شرکت اسپانیایی «Sherpa.ai» همکاری کرده تا این چالش را حل کند.
اگر در نظرسنجی ۱۲ سوالی «شمارش در پرادو» شرکت کنید، دلیل کمک گرفتن از «Sherpa.ai» را درک می‌کنید که با کمک یک سیستم هوش مصنوعی که برای شمارش اشیای تکراری آموزش دیده است، در این پروژه شرکت کرده است.
آیا می‌توانید حدس بزنید چند بانوی در نقاشی «سنت اورسولا با یازده هزار دوشیزه» (حدود ۱۴۹۰) اثر هنرمندی ناشناس که تاریخ هنر او را «استاد یازده هزار دوشیزه» نامیده، حضور دارند؟ واقعیت این است: تنها ۱۳۹ نفر ـ بیشترشان فقط با بخش‌هایی از فرق سر تیره و پیشانی‌شان مشخص هستند.
اما نقاشی کلوسئوم چطور؟ ۱۸۲۷ نفر در حال تماشای رویداد هستند.
موزه پرادو امیدوار است دانستن دقیق تعداد افراد در این صحنه‌های شلوغ به درک بهتر ما از این آثار و نحوه استفاده هنرمندان از تعدد و تکرار کمک کند.
این موزه سال‌هاست که به دنبال استفاده از کاربردهای جدید هوش مصنوعی است. در سال ۲۰۱۹، شروع به همکاری با یک موتور درک زبان طبیعی برای توسعه متون تفسیری در وب‌سایت خود کرد. در سال ۲۰۲۳، با پروژه FrAI Angelico همکاری کرد تا به آموزش هوش مصنوعی برای دیدن و تفسیر آثار مجموعه بپردازد.
پرادو تنها موزه‌ای نیست که از هوش مصنوعی برای بررسی آثارش بهره می‌گیرد. در سال ۲۰۲۳، حسن اوگِیل، استاد محاسبات تصویری در دانشگاه بردفورد انگلستان، با استفاده از یک مدل یادگیری عمیق به بررسی نقاشی «مدونا دلا رزا» (مادونا با گل رز) پرداخت که به «رافائل»، استاد رنسانس ایتالیایی، نسبت داده می‌شود.
الگوریتم مورد استفاده که مدعی است می‌تواند ضربات قلم‌مو را با دقت ۹۸ درصد تشخیص دهد، دریافت که بیشتر بخش‌های این نقاشی واقعاً کار رافائل است، اما چهره‌ی یوسف توسط هنرمندی دیگر کشیده شده است. با این حال، وب‌سایت پرادو همچنان این اثر را به‌عنوان اثری اصیل از رافائل معرفی می‌کند.
انتهای پیام