1

تمرین‌کنندگان طولانی‌مدت مدیتیشن متعالی (TM) ممکن است بیشتر از فقط آرامش یافتن انجام دهند – آن‌ها ممکن است زیست‌شناسی بدن خود را برای پیری بهتر و مقاومت در برابر استرس بازسازی کنند.

بررسی تأثیر مدیتیشن بر پیری زیستی

در یک مطالعه جدید، محققان مدیتاتورها با تجربه‌ای تا ۴۰ سال را با افرادی که مدیتیشن نمی‌کنند مقایسه کردند. این تحلیل تفاوت‌های معناداری را در بیان ژن‌ها، فعالیت مغزی و سطح هورمون‌های استرس نشان داد.

این تحقیق که توسط دانشمندان دانشگاه بین‌المللی ماهاریشی، دانشگاه زیگن و دانشگاه علوم پزشکی خدمات یونیفرم انجام شده است، بینش‌های جدیدی درباره تأثیر مدیتیشن منظم بر روند پیری زیستی ارائه می‌دهد.

کاهش سرعت پیری زیستی با مدیتیشن

یکی از مهم‌ترین یافته‌ها مربوط به بیان ژن‌هاست. متخصصان دریافتند که تمرین‌کنندگان مدیتیشن متعالی بیان کمتری از ژن‌های خاصی مانند SOCS3 دارند که با التهاب و استرس مرتبط است.

این ژن معمولاً با استرس مزمن و متابولیسم انرژی مرتبط است و کاهش بیان آن می‌تواند نشان‌دهنده کاهش بار آلواستاتیک باشد – معیاری از فرسودگی بدن ناشی از استرس طولانی‌مدت.

سوپایا ونوگانن از دانشگاه بین‌المللی ماهاریشی در این باره گفت:
“این مطالعه شواهدی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد تمرین طولانی‌مدت تکنیک‌های TM دارای دامنه گسترده‌ای از فواید سلامتی در سطح مولکولی است.”

امواج مغزی الگوهای جوانی را نشان می‌دهند

کاهش شناختی با افزایش سن یک پدیده شناخته‌شده است. با این حال، اسکن‌های EEG در این مطالعه نشان می‌دهد که افراد مسن‌تر که مدیتیشن انجام می‌دهند، عملکرد مغزی مشابه افراد جوان دارند.

محققان تاخیر سیگنال‌های مغزی N2 و P3 را که نشانگر سرعت پردازش اطلاعات توسط مغز است، بررسی کردند. افراد دارای سابقه مدیتیشن در مقایسه با گروه غیرمدیتاتورهای هم‌سن، زمان واکنش سریعتری داشتند.

آن‌ها همچنین در مقیاس یکپارچگی مغزی (BIS) که شامل شاخص‌هایی مانند هماهنگی امواج مغزی، سرعت واکنش و کنترل توجه است، امتیاز بالاتری کسب کردند.

فردریک تراویس، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت:
“یافته‌های مربوط به عملکرد شناختی به‌خصوص هیجان‌انگیز هستند. هم مدیتاتورهای جوان و هم مسن‌تر، امتیازات بالاتری در BIS نسبت به غیرمدیتاتورها داشتند.”

نشانه‌های کورتیزول در نمونه‌های مو

استرس فقط بر احساسات شما تأثیر نمی‌گذارد – بلکه در موهای شما نیز قابل اندازه‌گیری است. محققان سطح کورتیزول (هورمون استرس) و کورتیزون (فرم غیرفعال آن) را در نمونه‌های موی تمامی شرکت‌کنندگان تحلیل کردند.

افرادی که مدیتیشن انجام می‌دهند، نسبت کورتیزول به کورتیزون پایین‌تری نسبت به غیرمدیتاتورها داشتند که نشان‌دهنده واکنش استرسی متعادل‌تر و انعطاف‌پذیری بیشتر است.

کنت والتون، محقق ارشد از دانشگاه بین‌المللی ماهاریشی، اظهار داشت:
“کورتیزول در واکنش بدن به استرس نقش حیاتی دارد و سطوح مزمن بالای آن با بسیاری از مشکلات سلامتی مرتبط با افزایش سن و زوال شناختی همراه است.”

مدیتیشن و پیری زیستی

با بررسی هم‌زمان بیان ژن‌ها، عملکرد مغز و نشانگرهای هورمونی، این مطالعه تصویری جامع‌تر از تأثیر این نوع مدیتیشن بر روند پیری ارائه می‌دهد.

این تحقیق یافته‌های قبلی را که نشان می‌دهند مدیتیشن خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی را کاهش داده و رفاه روانی را بهبود می‌بخشد، تقویت می‌کند.

والتون در این رابطه گفت:
“کاهش بیان ژن‌های مرتبط با پیری و کاهش کورتیزول در موی مدیتاتورها، یافته‌های مطالعات کوتاه‌مدت را گسترش داده و نشان می‌دهد که این تمرین‌ها منجر به پیری سالم‌تر و انطباق بهتر با استرس می‌شوند.”

نیاز به تحقیقات بیشتر

در حالی که این نتایج امیدوارکننده هستند، محققان تأکید می‌کنند که مطالعات بیشتری برای بررسی مکانیزم‌های زیستی پشت این اثرات لازم است.

تحقیقات آینده به بررسی عمیق‌تر مسیرهای متابولیسم انرژی، مکانیزم‌های التهابی و سایر فرآیندهای مولکولی برای درک چگونگی تأثیر مدیتیشن بر کاهش روند پیری خواهند پرداخت.

دانشمندان همچنین قصد دارند گروه‌های بزرگ‌تر و متنوع‌تری را در طول زمان بررسی کنند تا یافته‌های این مطالعه را تأیید و گسترش دهند.

نتیجه‌گیری

در حال حاضر، این مطالعه دلیل قانع‌کننده‌ای برای اختصاص زمانی به مدیتیشن فراهم می‌کند. کافی است آرام بنشینید، چشمان خود را ببندید و نفس بکشید – شاید ژن‌ها و مغزتان از شما قدردانی کنند.

این مطالعه به‌طور کامل در ژورنال Biomolecules منتشر شده است.