” این خانه جن دارد ” به نویسندگی و کارگردانی سعید میلانی که اولین فیلم تعاملی ترسناک در تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود، مرزهای تعامل بین فیلم و تماشاگر را در هم می‌شکند و شما را به بخشی از داستان تبدیل می‌کند. در ادامه، شما را با جزئیات این اثر هیجان‌انگیز که قرار است تابستان ۱۴۰۴ اکران شود آشنا می‌کنیم.

سینمای تعاملی پدیده‌ای نوظهور در صنعت سرگرمی جهان است که در آن، مخاطب دیگر تنها یک تماشاگر منفعل نیست، و به طور کامل در موقعیت یکی از کاراکترهای اصلی فیلم قرار می گیرد.

مژگان و دوستش که با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند، تصمیم می‌گیرند برای پرداخت بدهی‌های خود، تصویری از یک موجود ماورایی که گفته می‌شود در یک آپارتمان متروکه زندگی می‌کند تهیه کنند. مژگان که متخصص نصب دوربین‌های مدار بسته است، با تجهیزات خود وارد آپارتمان می‌شود تا بتواند تصویر این موجود ماورایی را ثبت کند. اما به محض نصب دوربین‌ها، اتفاقات عجیب و ترسناکی شروع به رخ دادن می‌کند که مژگان را در دام آپارتمان گرفتار می‌کند.

آنچه “این خانه جن دارد” را از سایر فیلم‌های ترسناک متمایز می‌کند، تجربه کاملاً شخصی و تعاملی آن است. در اکثر فیلم‌های ترسناک، مخاطب تنها یک تماشاگر است که از فاصله‌ای امن، شاهد اتفاقات ترسناک است. اما در این فیلم، مرز بین مخاطب و داستان از بین می‌رود و شما به بخشی از روند فیلم تبدیل می‌شوید. احساس مسئولیت برای نجات جان مژگان، استرس و هیجان واقعی را در شما ایجاد می‌کند که کمتر می‌توان درفیلم‌های معمولی تجربه کرد.

در فضای پر از وحشت آپارتمان، مژگان باید سکوت کند تا توجه موجودات ماورایی را به خود جلب نکند. هر صدایی که از او سر بزند، می‌تواند به قیمت جانش تمام شود. این عنصر داستانی، تنش و استرس را در طول فیلم به اوج می‌رساند و مخاطب را در حالتی از اضطراب دائمی قرار می‌دهد. شما، به عنوان یاری‌دهنده مژگان باید به او کمک کنید تا در این محیط پر تنش، سکوت را حفظ کند و راهی برای فرار پیدا کند.

یکی از نوآوری‌های خیره‌کننده این فیلم، امکان برقراری ارتباط مستقیم با شخصیت اصلی داستان است. زمانی که مژگان در آپارتمان حبس می‌شود، تنها راه ارتباطی او با دنیای بیرون از طریق پیام‌رسان موبایل است.

در اینجاست که شما به عنوان بیننده می‌توانید با ورود به پیام‌رسان موبایل خود، مستقیماً با مژگان در ارتباط باشید و به او کمک کنید تا از خطراتی که او را تهدید می‌کند نجات یابد. این ویژگی منحصر به فرد، سطح جدیدی از غوطه‌وری در داستان را برای مخاطبان فراهم می‌کند.

دوربین‌های مدار بسته: چشم‌هایی که همه چیز را می‌بینند

استفاده از دوربین‌های مدار بسته به عنوان یک عنصر روایی در این فیلم، نه تنها به پیشبرد داستان کمک می‌کند، بلکه حس نظارت دائمی و دیده شدن را در مخاطب تقویت می‌کند. این دوربین‌ها به نوعی به تماشاگران این احساس را می‌دهند که همیشه تحت نظر هستند و هیچ چیزی از چشم آن‌ها پنهان نمی‌ماند. تصاویری که از طریق این دوربین‌ها به نمایش در می‌آیند، گاهی حقایقی را آشکار می‌کنند که از دید مژگان پنهان است و گاهی خود، منبع وحشت و ترس می‌شوند.

این رویکرد فیلمبرداری که ترکیبی از سبک فیلم‌های پیدا شده (Found Footage) و دوربین‌های نظارتی است، فضایی مستندگونه و واقعی به فیلم می‌بخشد. تماشاگران با هر صحنه، به تدریج درگیر داستان می‌شوند و به نوعی احساس می‌کنند که خودشان نیز بخشی از این روایت هستند. این تکنیک، نه تنها تنش و هیجان را افزایش می‌دهد، بلکه بیننده را به تفکر درباره مفهوم نظارت و حریم خصوصی وادار می‌کند.

مراحل تولید: از ایده تا اجرا

پروسه ساخت فیلم مسیری پر فراز و نشیب بوده است. از شکل‌گیری ایده اولیه تا نگارش فیلمنامه، از پیش‌تولید تا فیلمبرداری، و اکنون مرحله تدوین، هر مرحله با دقت و وسواس خاصی انجام شده است. تیم تولید این فیلم، با وجود چالش‌های فنی و خلاقانه‌ای که ساخت یک فیلم تعاملی به همراه دارد، توانسته‌اند با نوآوری و پشتکار، این پروژه را به مرحله نهایی برسانند. فیلمبرداری این اثر با موفقیت به پایان رسیده و هم‌اکنون در مرحله تدوین است تا برای اکران در تابستان ۱۴۰۴ آماده شود.