دونالد ترامپ رئیس “خودشیفته” ایالات متحده آمریکا می خواهد درباره موضوعات صغیر و کبیر نظر خود را اعلام کرده و تصمیم بگیرد و خَلقی را از پریشانی و بلاتکلیفی برهاند!

به گزارش تابناک به نقل از عصرایران؛ واقعا نوبرانه است که در میانه سومین دهه از قرن بیست و یکم و پس از گذشت سده ها و هزاره ها از تجربه حکمرانی های مختلف در شرق و غرب عالم، در کانون محوری تمدنی که تصور می شد و می شود به بلوغ سیاسی و اجتماعی رسیده و از دالان های هراس انگیز و سخت مراحل مختلف توسعه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی عبور کرده، شخصیتی ظهور و بروز کند که ندای فرعونی ” انا ربکم الاعلی” سرداده و تمدن بشری را به چند هزار سال قبل ببرد.
 

او در جدیدترین سخنان خود اظهار داشته هنوز درباره غنی سازی ایران و نیز نام تاریخی و رسمی “خلیج فارس” تصمیمش را نگرفته؛ گو اینکه جهانی منتظر تصمیم او درباره نام های تاریخی و باستانی در مناطق جغرافیایی مختلف دنیا نشسته اند!

البته او پیشتر تصمیمش را گرفت و نام تاریخی و رسمی “خلیج مکزیک” را به “خلیج آمریکا” تغییر داد و جهانی را از بلاتکلیفی نجات داده و نقطه پایانی بر نزاع ها و مناقشات پردامنه در این باب گذاشت!

حالا قرار است کمی بیشتر فکر کرده و به مغز مبارک فشار آورد و با استفاده از دانش لایزال خود که بر همه امور عالم احاطه دارد؛ تکلیف خلیج فارس را هم معلوم کند!

البته الحق والانصاف باید گفت که این اقدام ترامپ چنان واکنشی را بین طیف های مختلف سیاسی و مردمی در جامعه ایرانی برانگیخته که می تواند بسیاری از شکاف های سیاسی و اجتماعی جامعه ایران را ترمیم کرده و آنها را حول محور نام تاریخی ” خلیج تا ابد فارس” دور هم جمع کند و باعث انسجام و وحدت ملی بیشتر ایرانیان شود از این جهت باید گفت: عدو سبب خیر گشته…

نکته دیگر اینکه شاید این شوخی نابجای ترامپ با نام تاریخی خلیج فارس “تلنگری جدی” به برخی ایرانیان بعضا در داخل و عموما در خارج کشور باشد که چشم امید به آمدن او داشتند؛ شاید این اظهارات بد نشد تا این جماعت را اگر خوابند از خواب بیدار کند؛ البته حساب “خود به خواب زده ها” که جداست.
ظاهرا ترامپ خود را مرکز عالم می پندارد و بر این گمان است که دنیا معطل تصمیم او درباره موضوعات مختلف است.

از همین رو با مانورهای تبلیغاتی و نمایشی (که الحق در این یک زمینه استاد برجسته ای است) در تلاش است همچنان “ویژَند” (معادل فارسی واژه برند) خود را بین حامیانش در جامعه آمریکا در صدر و پُرقَدر نگه دارد و در این راه از هیچ کاری ابایی ندارد.

خودشیفتگی بیمارگونه و خود مرکز پنداری ترامپ مصداق این سروده شاعر است که گفت:
صبحها تابیدن خورشید به فرمان من است
بستگی دارد بخواهم یا نخواهم خواب را

از خدا بخواهیم این راکب مَستِ سوار شده بر فیل (آمریکا) را که به اشتباهی داخل مغازه جام فروشی رفته،عقل دهد!