سریال The Twisted Tale of Amanda Knox جدیدترین اثر سرویس آنلاین هولو است که توانسته نمرات نسبتا خوبی از منتقدان بگیرد.

سریال The Twisted Tale of Amanda Knox یک مینی‌سریال بیوگرافی و جنایی واقعی است که داستان جنجالی‌ترین پرونده‌ی محکوم‌شدگی اشتباهی در دهه‌های اخیر را روایت می‌کند. این سریال هشت قسمتی که از سرویس ‌آنلاین Hulu پخش می‌شود، با بازی گرِیس ون پَتن در نقش آماندا ناکس است و ماجرای سفر این دانشجو به ایتالیا را دنبال می‌کند که به‌طرز تراژیکی به دستگیری، اعتراف‌های تحت فشار و محکومیت ناعادلانه‌اش انجامید تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۱۵ تبرئه شد.

سریال با همراهی آماندا ناکس و مونیکا لوینسکی به‌عنوان تهیه‌کنندگان اجرایی و با نگاهی درون‌گرایانه به داستان، می‌کوشد روایت او را بازپس بگیرد و نشان دهد چگونه شخصیت او توسط رسانه‌ها و دستگاه قضایی ایتالیا مورد تحریف قرار گرفت. اگرچه بازسازی وقایع آشنای این پرونده موضوع تازه‌ای نیست، اجرای ون پَتن و لایه‌های عاطفی موجود در سریال باعث شده‌اند این اثر برای علاقه‌مندان جذابیت خاصی داشته باشد.

تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۱۹ نقد برای سریال The Twisted Tale of Amanda Knox منتشر شده که امتیاز ۶۸ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۹ از صد برای این سریال به ثبت رسیده که بر اساس ۱۵ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این سریال را مشاهده می‌کنید.

نظر منتقدان درباره سریال The Twisted Tale of Amanda Knox

• راتن تومیتوز | ۱۹ نقد – امتیاز ۶۸ درصد
• متاکریتیک | ۱۵ نقد – امتیاز ۵۹ از صد

«۸۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: انجی هان»

این سریال در میان آثاری همچون سریال Pam & Tommy، سریال Good American Family و سریال Impeachment: American Crime Story در سمت موفق‌تر طیف قرار می‌گیرد؛ بخشی از این موفقیت به دلیل استفاده از همان قالب «جنایت واقعی» است که زمانی به ضرر آماندا ناکس تمام شد.

«۸۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: لوسی منگان»

خوشبختانه نقش اصلی با بازی بی‌پرده و درخشان گریس ون پتن در نقش ناکس به‌خوبی جان گرفته است.

«۷۰/۱۰۰ Variety | منتقد: آلیسون هرمان»

برای اینکه روایت فراتر از یک بازسازی ساده برود، سریال بخش‌هایی فانتزی الهام‌گرفته از Amélie اضافه کرده است. این صحنه‌ها هرگز از حالت ناگهانی یا نامتناسب خارج نمی‌شوند، هرچند هدفشان یعنی نمایش ساده‌دلی ناکس و کاهش تلخی حکمی که همه از قبل می‌دانیم در راه است، روشن است. بااین‌حال، تأثیرگذارتر از این تمهیدات، بازی ون پتن است که پس از مارگارت کوآلی نقش را بر عهده گرفت و با اجرای فنی چشمگیر (از جمله دیالوگ‌های فراوان به زبان ایتالیایی) و پرجنب‌وجوش خود شخصیت را زنده کرده است.

«۶۷/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: سالونی گاجار»

مشکل اصلی The Twisted Tale این است که با وجود نمایش تکان‌دهنده آزار رسانه‌ای و سوءرفتار پلیس، می‌خواهد هر دو مسیر را طی کند: از یک‌سو تماشاگر جهانی را به خاطر شیفتگی به جنبه‌های رسوایی‌آمیز پرونده سرزنش می‌کند و از سوی دیگر دقیقاً همان علاقه به «جنایت واقعی» را تغذیه می‌کند که باعث ساخته شدنش شده است.

«۵۰/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: برایان تالریکو»

در مجموع، سریال The Twisted Tale of Amanda Knox برای کسانی که این داستان را می‌دانند یا مستند بسیار خوب Amanda Knox در نتفلیکس را دیده‌اند، چیز تازه‌ای به گفتگو اضافه نمی‌کند.

«۴۰/۱۰۰ The Telegraph | منتقد: کریس بنیون»

بخش زیادی از آنچه سریال می‌گوید درست است: ناکس بدنام و بدرفتار شد، مورد ظلم و افترا قرار گرفت، زندگی‌اش از کنترل او خارج شد و با شجاعت در برابر آن ایستاد. بااین‌حال، وقتی سریال این مفاهیم را بیش از حد مستقیم به مخاطب القا می‌کند و اتهام‌زنندگان او را به شخصیت‌هایی اغراق‌شده یا احمقانه تقلیل می‌دهد، در نهایت به خود ناکس بی‌احترامی می‌کند.