ساعت 24 – از زمان پایان درگیری‌ها میان اسرائیل و ایران در اواخر ژوئن، گزارش‌های متعددی درباره تلاش‌های پکن برای کمک به تهران در بازسازی توانایی‌های نظامی‌اش منتشر شده است. اگر درست باشد، این اقدامات نشان‌دهنده یک تغییر قابل توجه از بی‌طرفی رسمی چین در قبال مناقشات خاورمیانه است.

چرا این تغییر؟ هنوز آماده نیستم شلوارهای لی دهه هشتادی acid-wash را بیرون بیاورم، اما به نظر می‌رسد نوعی مناقشه نیابتی شبیه به جنگ سرد دهه ۱۹۸۰ در خاورمیانه در حال شکل‌گیری است.

استیون کوک در نشریه آمریکایی فارن پالیسی نوشت: بهار گذشته، این فرصت را داشتم که به هنگ‌کنگ سفر کنم. در آنجا با افرادی از سرزمین اصلی چین دیدار کردم و درباره مجموعه‌ای از موضوعات در دستور کار روابط ایالات متحده و چین گفت‌وگو کردیم.

وقتی بحث به خاورمیانه رسید، یکی از مخاطبانم گفت که پکن نگاه متفاوتی نسبت به واشنگتن به این منطقه دارد و اظهار داشت: «ما فقط می‌خواهیم از خاورمیانه خرید کنیم و به آن بفروشیم. همین.»

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: طی سال‌ها، مجموعه‌ای از تحلیلگران چین‌پژوه غربی سیاست پکن را با همین عبارات توصیف کرده‌اند، اما من این پرسش را دارم که آیا رویکرد چینی‌ها نسبت به این منطقه در حال تغییر است یا نه.

از زمان پایان درگیری‌ها میان اسرائیل و ایران در اواخر ژوئن، گزارش‌های متعددی درباره تلاش‌های پکن برای کمک به تهران در بازسازی توانایی‌های نظامی‌اش منتشر شده است. اگر درست باشد، این اقدامات نشان‌دهنده یک تغییر قابل توجه از بی‌طرفی رسمی چین در قبال مناقشات خاورمیانه است. چرا این تغییر؟

 چین، برای محافظت از سرمایه‌گذاری‌اش در ایران، ظاهراً احساس می‌کند که باید به این کشور برای بازسازی توانایی‌های نظامی‌اش کمک کند. هر کسی که با تاریخ روابط ایالات متحده و اتحاد شوروی آشنا باشد، این پویایی را به‌خوبی تشخیص می‌دهد. احتمالاً این وضعیت منطقه را امن‌تر نخواهد کرد.

منافع چین در خاورمیانه حول همان ضرورتی می‌چرخد که در هنگ‌کنگ شنیدم: فروش کالا به منطقه و خرید کالا (عمدتاً انرژی) از آن. این یعنی پکن به دنبال ثبات منطقه‌ای، جریان آزاد منابع انرژی، آزادی کشتیرانی و دسترسی به بازارهاست.

این شرایط با منافع ایالات متحده در منطقه همپوشانی دارد، اما به جای همکاری، واشنگتن و پکن درگیر یک رقابت راهبردی هستند. این موضوع کمتر به خاورمیانه مربوط است و بیشتر به تایوان، بخش‌هایی از آسیا که پکن آن‌ها را حوزه نفوذ خود می‌داند، و همچنین به رقابت اجتناب‌ناپذیر میان یک قدرت مستقر و قدرتی نوظهور که می‌خواهد نظم جهانی را به نفع خود تغییر دهد.

با این حال، این رقابت در نقاط مختلف جهان بروز می‌کند، از جمله در خاورمیانه، جایی که پکن و واشنگتن دائماً تلاش می‌کنند یکدیگر را دور بزنند.