فیلم The Conjuring: Last Rites که آخرین فیلم از این مجموعه فیلم‌های ترسناک به شمار می‌رود، نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم The Conjuring: Last Rites به کارگردانی مایکل چاوز ساخته شده و آخرین اثر از فرنچایز محبوب Conjuring است که وداعی تلخ و ترسناک با اد و لورین وارن را رقم می‌زند. داستان فیلم همچنان حول پرونده‌های ماورایی این زوج می‌چرخد اما این بار حال‌وهوای خداحافظی بر آن غالب است.

ترکیب ترس‌های آشنا با لحظات احساسی، به ویژه در روابط خانوادگی، باعث شده فیلم سینمایی Last Rites بیش از یک فیلم ترسناک صرف، روایتی انسانی از عشق و ایمان باشد. هرچند بسیاری از منتقدان آن را کلیشه‌ای و تکراری دانسته‌اند، اما بازی قدرتمند ورا فارمیگا و پاتریک ویلسون توانسته فیلم را سرپا نگه دارد و آن را به پایانی قابل‌قبول برای مجموعه‌ای تبدیل کند که بیش از یک دهه مخاطبان ژانر وحشت را با خود همراه کرد.

تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۵۴ نقد برای فیلم The Conjuring: Last Rites منتشر شده که امتیاز ۶۱ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۱ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۸ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.

نظر منتقدان درباره فیلم The Conjuring: Last Rites

• راتن تومیتوز | ۵۴ نقد – امتیاز ۶۱ درصد
• متاکریتیک | ۱۸ نقد – امتیاز ۵۱ از صد

«۸۰/۱۰۰ Screen Rant | منتقد: مای عبدالباکی»

اینکه فیلم پایانی یک فرنچایز ترسناک بتواند هم توسعه شخصیت‌ها را ارائه دهد، هم داستانی هولناک روایت کند و هم پایانی رضایت‌بخش برای شخصیت‌ها رقم بزند، بسیار نادر است. فیلم The Conjuring: Last Rites هر سه مورد را محقق می‌کند. به عنوان وداعی با خانواده وارن‌ها، مایکل چاوز توانسته ترس و احساس را با تعادل خوبی در کنار هم قرار دهد.

«۷۵/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: مت زولر سایتز»

اوج داستان در فیلم Last Rites به همان اندازه پرتنش و ناآرام است که انتظار دارید، اما در عین حال گرم و الهام‌بخش است؛ زیرا برخلاف بسیاری از فیلم‌هایی که صرفاً ایده «خانواده در کنار هم قوی‌ترند» را ارائه می‌کنند، این فیلم واقعاً به آن باور دارد و با مهارت و احساس کامل آن را به مخاطب منتقل می‌کند.

«۷۰/۱۰۰ Slashfilm | منتقد: کریس ایوانجلیستا»

صرف‌نظر از ضعف‌های کلی فرنچایز The Conjuring، فیلم Last Rites حس یک پایان‌بندی شایسته را منتقل می‌کند.

«۷۰/۱۰۰ Collider | منتقد: جف اوینگ»

نقطه قوت اصلی فیلم، پرداختن درست به پویایی‌های خانوادگی است که یادآور لحظات ابتدایی فیلم اول بوده و پیوند محکمی در طول این مجموعه ایجاد کرده است. بازی‌های فارمیگا، ویلسون و شخصیت‌های جدید و قدیمی نیز این بخش را به‌خوبی اجرا کرده‌اند.

«۶۵/۱۰۰ TheWrap | منتقد: ویلیام بیبیانی»

با این حال، به‌عنوان یک فیلم ترسناک، فیلم The Conjuring: Last Rites اثری کلیشه‌ای است؛ نه خوب و نه بد. فیلم تقریباً از تماشاگران می‌خواهد آن را بر اساس معیار «قبول یا رد» قضاوت کنند. به عنوان پایانی بر مجموعه Conjuring کمی موفق‌تر عمل می‌کند، اما نه آنقدر چشمگیر.

«۶۰/۱۰۰ IGN | منتقد: اریک گلدمن»

پس از یک شروع قوی، فینال مورد انتظار The Conjuring ناامیدکننده می‌شود و زوج اصلی، اد و لورین، برای مدت زیادی از خط اصلی داستان دور نگه داشته می‌شوند.

«۶۰/۱۰۰ Empire | منتقد: هلن اوهارا»

فیلم ترکیبی سرگرم‌کننده از ترس و احساس است که تا حد زیادی زمان طولانی خود را توجیه می‌کند و با حال‌وهوای خداحافظی همراه است. فقط توصیه می‌شود قبل از سر زدن به اتاق زیرشیروانی، آن را نبینید.

«۴۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: فرانک شک»

با این حال، همه چیز بیش از حد تکراری به نظر می‌رسد. مایکل چاوز ـ که پیش‌تر فیلم The Conjuring: The Devil Made Me Do It و فیلم The Nun II را ساخته بود، نتوانسته تازگی یا پویایی خاصی به فیلم اضافه کند.

«۴۰/۱۰۰ Variety | منتقد: جی کیم مورفی»

اینکه این فرنچایز در نهایت با سرمایه‌گذاری بیش از حد روی خانواده وارن‌ها، تنها بخش اصیل و قابل‌اتکای مجموعه، به پایان خود می‌رسد، نشانه‌ای روشن از آن است که مدت‌هاست عمر مفیدش به پایان رسیده است.

«۴۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: مارک مک‌کاهیل»

ویلسون و فارمیگا همچنان ستون‌های محکم داستان هستند و حتی می‌توانند به دیالوگ‌های معنوی و حدسی نیز جان ببخشند. با این حال، فیلم هیچ غافلگیری‌ای ارائه نمی‌دهد و هیچ نشانه‌ای هم وجود ندارد که حتی اگر می‌توانست، چنین کاری انجام می‌داد.

«۲۵/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: جیکوب اولر»

فیلم The Conjuring: Last Rites فرنچایز Conjuring را به نسخه Fast & Furious در میان فیلم‌های ترسناک تبدیل می‌کند: مجموعه‌ای محافظه‌کار، مذهبی، خانوادگی، پر از دنباله و اسپین‌آف که از خط اصلی داستان فاصله گرفته و صرفاً بر علاقه تماشاگران به عناصر آشنا و شخصیت‌های کلیشه‌ای تکیه می‌کند.