به گزارش خبرنگار ایسنا، عصر روز گذشته، پنج‌شنبه ۲۹ آبان‌ماه کانون کارگردانان سینمای ایران مراسمی را به بهانه نمایش یکی دیگر از فیلم‌های کلاسیک سینمای ایران، «شبح کژدم» و بزرگداشت سازنده آن کیانوش عیاری، فیلمساز مطرح کشور در موزه سینما برپا کرد.
در این زمینه بخوانید:
روایت کیانوش عیاری از گریه‌های حسن رضایی برای بازی نکردن در «شبح کژدم»
فریدون جیرانی – رئیس کانون کارگردانان سینما که نتوانسته بود در این برنامه حضور داشته باشد، متنی را برای عیاری نوشت و در یادداشت خود با اشاره به تداوم برگزاری برنامه نمایش فیلم‌های کلاسیک سینمای ایران از لادن طاهری – مدیر فیلمخانه ملی ایران – به عنوان یک مدیر فرهنگی فرهیخته، باسواد و عاشق سینما یاد کرد و گفت که باید قدر او دانسته شود.
متن کامل یادداشت فریدون جیرانی که در اختیار ایسنا قرار گرفته به شرح زیر است:
«یک کیانوش عیاریِ سرزنده، با اعتماد به نفسِ زیاد، سال ۱۳۶۵ بعد از موفقیت «تنوره دیو» تصمیم گرفته به مضمون و موضوع فکر نکند، یک فیلم ماجرایی بسازد در فضایی تازه با شخصیت‌های غیر قراردادی و فرمی تازه؛ فرمی تازه در انتخاب زاویه‌ها، در اندازه‌ها و تعداد نما، در مکان‌های متفاوت و بِکر و طراحی متفاوت در طراحی‌های داخلی که درک آن در آغاز نیمه دوم دهه ۶۰، زمانه تحولات فکری روشنفکری در عبور از تفکرات گذشته سخت بوده است.
فیلم در جشنواره پنجم (فجر) نمایش داده شده، در کنار «خانه دوست کجاست»؛ فیلمی که فیلمسازِ روشنفکرش شهامت به خرج داد و زندگی آدم‌های فقیر را در یک روستای دورافتاده، تلخ و تیره نشان نداد و با یک پسر بچه در همان روستا به زیبایی زندگی فکر کرد.
فیلم در کنار «دستفروش» نمایش داده شده؛ فیلمی که فیلمسازش جامعه را سیاه و تلخ و تیره نشان داد، بسیار سیاه، با آدم‌های بدبخت و فلک زده در سال ۶۵، فیلمی که در واقع می‌شود گفت اولین فیلم سیاه اجتماعی سینمایی ایران است در پس از انقلاب.
فیلم در کنار «اجاره‌نشین‌ها» نمایش داده شده که استعاره‌ای‌ترین و در عین حال شیرین‌ترین فیلم داریوش مهرجویی است. در کنار «ناخدا خورشید» نمایش داده شد که بهترین فیلم تقوایی است و یکی از فیلم‌های ماندنی تاریخ سینمای ایران. فیلم در کنار «کلید» نمایش داده شد که کار درخشانی است در کار با بچه‌ها و فیلم خوبی از فیلمسازش (ابراهیم فروزش).
فیلم در کنار «شیر سنگی» نمایش داده شد که در آن ملیت بود و ملت و قهرمان ملی. در کنار «پرواز در شب» نمایش داده شد و ملاقلی‌پوری که می‌خواست در یک فیلمِ جنگی در کنار ساختن حماسه، تلخی‌های جنگ را ببیند.
فیلم در کنار طلسم نمایش داده شد؛ فیلمی درباره زن و سرنوشت زن در یک جامعه بسته. در کنار همۀ این فیلم‌های خوب، «شبح کژدم» یک پیشنهاد تازه برای سینماست و جلوتر از زمان ساختش، فیلمی که هنوز هم سرزنده و سرپاست و دیدنی؛ فیلمی بدون موزیک متن با صدابرداری سرصحنه و بازی‌های خیلی خوب. یک جهانگیر الماسیِ عالی، یک قهرمان خاکستریِ بی‌نظیر با جاه طلبی‌ها و بلندپروازی‌های خودِ عیاری.
یک حسن رضاییِ تازه آمده از سینمای قبل به سینمایی دهه ۶۰ که باید توانایی‌هایش را نشان دهد که نشان می‌دهد، و ناصر آقایی و منیژه آقایی که هر دو خوبند. آدم‌های نقش‌های فرعی هم خوبند و یک داریوش عیاری عالی عالی.
کلاسیک‌های کانون که مدیون فکر و اجرای وحید موساییان است ادامه خواهد یافت با کمک خانم لادن طاهری که عاشق سینماست و یک مدیر فرهنگی فرهیخته و باسواد که تا اینجا بدون کمک او نمی‌شد نمایش فیلم‌های کلاسیک را با کیفیت خوب ادامه داد. ما معتقدیم نظم و رشد فیلمخانه در سال‌های اخیر مدیون لادن طاهری است که با عشق و علاقه کار می‌کند، که همه باید قدر او را بدانیم.
امیدواریم با کمک همراهی خانم محمدی – مدیر موزه سینما – نمایش فیلم‌های کلاسیک تاریخ سینمای ایران را ادامه دهیم و امیدواریم بتوانیم فیلم‌های خوب همه نسل‌های فیلم‌سازی را از نسل اول تا امروز که نسل پنجم فیلم می‌سازد نشان دهیم، بدون ممیزی. نسل جدید که می‌خواهد سینمای ایران را بهتر بشناسد باید بتواند همه فیلم‌های مهم تاریخ سینمای ایران را بدون ممیزی روی پرده ببیند. دیگر نباید آن تفکر محدودی که خط کشی می‌کرد بین سینمای خوبِ گذشته و سینمایِ خوبِ امروز بتواند خط کشی کند. زمانه، زمانه فهم و دریافت‌های تازه است.
فریدون جیرانی ۲۹ آبان ۱۴۰۴»
انتهای پیام