رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به ساختار خانواده در جامعه ایران اظهار کرد: در گذشته و حتی امروز، رویکردی در خانواده‌ها حاکم بوده که «زنان خانه‌دار» وظایفی در قبال اعضای خانواده دارند و انجام کار‌های خانه به‌عنوان مسئولیت طبیعی آنان تلقی می‌شود این در حالیست که از منظر قانونی و اقتصادی، خانه‌داری در کشور ما به‌عنوان «شغل» تعریف نشده است.

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا؛ سید حسن موسوی چلک با اشاره به روز جهانی زنان خانه دار در این باره اظهار کرد: قوانین موجود در کشور عموماً بر این اساس شکل گرفته‌اند که در برابر ارائه خدمت باید دریافتی وجود داشته باشد تا فرد بتواند بر اساس آن به صندوق‌های بیمه‌ای پرداخت کند و از مزایای بیمه برخوردار شود در حالی‌که زنان خانه‌دار بابت انجام فعالیت‌های روزمره در خانه، دریافتی مالی ندارند و به همین دلیل مشمول تعریف شغل نمی‌شوند.

موسوی چلک با تأکید بر ضرورت احترام و قدردانی از زنان خانه‌دار گفت: نباید از نقش مهم زنان خانه‌دار در حفظ و تقویت بنیان خانواده به‌سادگی گذشت. متأسفانه گاهی فعالیت‌های آنان به چشم وظیفه دیده می‌شود، در حالی‌که این زنان سهم بزرگی در آرامش خانواده دارند و باید مورد تکریم قرار گیرند. لازم است اعضای خانواده با درک زحمات آنان، در کار‌های خانه مشارکت کنند و قدردان تلاش‌هایشان باشند.

بسیاری از زنان خانه‌دار درآمدی برای بیمه کردن خود ندارند

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران همچنین به جنبه اجتماعی زندگی زنان خانه‌دار اشاره کرد و گفت: زنان خانه‌دار باید فرصت و حق زندگی اجتماعی داشته باشند. آنها نیاز دارند روابط دوستانه خود را حفظ کنند و اوقات فراغت باکیفیتی را تجربه کنند؛ متأسفانه بسیاری از زنان خانه‌دار از این فرصت‌ها محروم می‌مانند و تمام زندگی‌شان به فضای خانه محدود می‌شود.

وی درباره بحث بیمه زنان خانه‌دار نیز توضیح داد: بیمه زنان خانه‌دار در کشور اجباری نیست و هر کس بخواهد می‌تواند از آن استفاده کند. البته در قانون برنامه هفتم توسعه، زنان خانه‌دار در دهک‌های خاص مانند دهک پنجم مشمول بیمه پایه درمانی می‌شوند، اما بیمه اجتماعی سازوکار متفاوتی دارد و بدون پرداخت حق بیمه امکان‌پذیر نیست.

موسوی چلک در ادامه گفت: در حال حاضر بخشی از زنان سرپرست خانوار تحت پوشش نهادهایی، چون بهزیستی و کمیته امداد از بیمه اجتماعی بهره‌مند هستند که در این موارد دولت بخشی از هزینه‌ها را پرداخت می‌کند. با این حال، اجرای بیمه اجتماعی اجباری برای همه زنان خانه‌دار در شرایط فعلی ممکن نیست، زیرا بسیاری از آنان شغل یا منبع درآمدی برای پرداخت حق بیمه ندارند.

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران یادآور شد: در گذشته نیز طرح‌هایی برای بیمه زنان خانه‌دار اجرا شد، اما به دلایل مختلف از جمله محدودیت بودجه و پیچیدگی قوانین بیمه‌ای، تداوم نیافت. به عنوان مثال، در دوره‌ای شهر نوشهر به عنوان پایلوت اجرای این طرح انتخاب شد، اما به نتیجه نرسید.

موسوی چلک در پایان تأکید کرد: آنچه در شرایط فعلی از اهمیت بیشتری برخوردار است، حفظ کرامت زنان خانه‌دار، حمایت روانی و اجتماعی از آنان و ایجاد سازوکار‌هایی است که بتوانند در کنار مسئولیت‌های خانوادگی، از فرصت‌های رشد فردی و اجتماعی نیز بهره‌مند شوند.