جوان آنلاین: این روز‌ها صحبت از توان موشکی و پهپادی ایران نقل محافل دوست و دشمن شده است و از روحیه دفاعی و توان مقابله و دفاع کشورمان تحلیل‌های مختلفی بر زبان جاری می‌شود؛ توانی که الگوی ملت‌های مسلمان و بسیاری از آزاداندیشان جهان شده و با حسرت و غبطه آنان همراه است. همانطور که همگان می‌دانیم، سرآغاز شکل‌گیری این توانمندی بر‌می‌گردد به دوران هشت سال دفاع مقدس؛ زمانی که یک نبرد و جنگ جهانی بی‌رحمانه علیه کشورمان تحمیل شد؛ موقعی که تحلیل‌ها بر آن بود که به واسطه شکل‌گیری انقلاب، توان رزم، سازماندهی و حتی به کارگیری تسلیحات محدود موجود وجود ندارد و تجزیه‌طلبان نیز غائله‌های مختلفی را از شمال، غرب، جنوب و شرق با مداخلات اقطاب آن روز به راه انداخته بودند، کشور توان دفاع ندارد. 
جوانان مؤمن، وطن دوست و انقلابی هر چه داشتند و نداشتند در طبق اخلاص گذاشتند و جان برکف به دفاع پرداختند و با وجود منابع محدود، امکانات و تجهیزات غیرمتوازن و غیرقابل قیاس با طرف مقابل، جان دادند ولی خاک نه. حاصل این تفکر و حضور همگانی مردم در دفاع از کشور از پشتیبانی تا خط مقدم باعث شد تجربه گرانبهای مردمی زیستن، مردمی دفاع کردن و مردمی مشکلات را حل کردن در اوراق تاریخ بزرگ کشور ثبت شود؛ تفکری که همراه با بسیج مردم برای دفاع و حفظ منافع ملی از سوی امام و رهبر معظم انقلاب اسلامی بنیان نهاده شد و بسیج نام گرفت. سال‌ها بعد نیز دفاع و حفظ کیان کشور با این تفکر به قله‌های تکنولوژی جهان و حتی جلوتر با جوانان متعهد، متخصص و دغدغه‌مند دست یافت. 
سال‌هاست رهبر فرزانه انقلاب، امام خامنه‌ای بر مشارکت مردمی در همه امور، حرکت به سوی قله‌های دانش، اقتصاد تراز اول منطقه، تولید و اشتغال و به دست آوردن جایگاه نخست علمی در غرب آسیا و جایگاه برتر کشور در جهان تأکید دارند، اما نه با مدل غربی، بلکه با مدل و فرهنگ ایران اسلامی که در دفاع مقدس امتحان خود را پس داده و بعد از آن نیز هر گاه روحیه ایثار و بسیج مردمی همراه بوده نه تنها سایه تهدید دور شده بلکه فرصت‌های بی‌بدیلی برای کشور ایجاد شده است. 
نسخه‌هایی از به کار‌گیری این روحیه در دوران فراگیری کرونا از سوی مدافعان سلامت، در حوزه دفاع از سوی مدافعان امنیت و نیرو‌های مؤمن نظامی و امنیتی و در بلایای طبیعی از سوی مردم در هلال‌احمر به وفور دیده شده است، اما آیا این نسخه مترقی نمی‌تواند بقیه مسائل کشور را حل کند؟
نظام سلطه، همواره انزوای ایران مستقل، قطع کردن شریان‌های اصلی حیات و تحریم همه مردم را بدون هیچ هراسی دنبال کرده است تا کشور را از درون ضعیف و همگرایی و همراهی مردم را دچار گسست کند و با ایجاد قحطی و نارضایتی جامعه را از درون دچار فروپاشی کند؛ جنگی که به صورت آشکار دنبال می‌کند و اهداف آن نیز مشخص است، اگر چه نهاد‌ها و سازمان‌های مرتبط موظف به کم‌اثر کردن آثار این جنگ پیچیده هستند و مطمئناً برنامه‌ریزی و تلاش‌هایی را در مقابله با حملات دشمن دنبال می‌کنند، اما آیا در این نبرد پیچیده چندبعدی که آثارش در زندگی مردم مشهود است، نیاز به مشارکت مردم، همراهی آنان، برای حل مسائل و برون‌رفت از آن نیست؟ و آیا در دور زدن سازوکار تحریمی، نقش تجار و متخصصان فارغ از مسئولیت دولت‌ها را می‌شود نادیده گرفت؟
درست است ما در جنگی هستیم پیچیده و چندلایه که کشور و مردم ایران را هدف قرار داده و با مشارکت مردم، تعهد، همدلی، دگرخواهی، سلامت نفس، تخصص و وطن‌دوستی که نامش فرهنگ بسیجی است، می‌تواند موانع تولید را برطرف کند، اشتغال افزایش یابد، رفاه عمومی فزونی یابد، گلوگاه‌های آسیب اقتصادی برطرف شود، فقر ریشه‌کن شود و تجارت خارجی جهش پیدا کند، اما در مقابل اگر فرهنگ بسیجی فراموش شود و دگرخواهی، وطن‌دوستی و دینداری جای خود را به خودخواهی، منفعت‌طلبی و تظاهر دهد، کشور از درون و بیرون آسیب خواهد دید و جوانان و دلسوزان کشور بی‌انگیزه می‌شوند. 
شاید واژه فرهنگ بسیجی را محدود به لباس خاکی و عضویت در یک نهاد رزم تقلیل داده‌ایم، گرچه در بروز حوادث و محرومیت‌زدایی نقش آن همواره مشهود بوده است، اما باید این تفکر در همه بخش‌ها نهادینه شود.
کارگر و کارفرما، راننده، کارمند، سرمایه‌گذار، تولیدکننده، شرکت‌های حمل، دانشگاهیان، زنان و مردان، صنعتگران، جوانان و پیشکسوتان همه و همه ریشه در این خاک دارند و قلب‌شان برای عزت این کشور می‌تپد و برای پیشرفت، رفاه، عظمت و عزت مردم ایران، همه و همه با بسیج توان خود برای ساختن وطن تلاش کنیم و با ایجاد قدرت اقتصادی، ضمن دفع آثار حملات دشمن، کشور را از هر گونه صدمات ایمن کنیم، این موضوع با وجود سیاه‌نمایی و پمپاژ ناامیدی از سوی رسانه‌های بیگانه، مستلزم فرهنگ‌سازی، ایجاد باور و بهره‌گیری از ظرفیت همگانی است. 
خودتحریمی، تصمیمات غلط و عدم‌تمایل به مشارکت در تصمیم از آسیب‌های جدی برخی مدیران است که آثار مخربی در ساخت کشور داشته است، در صورتی که رهبر معظم انقلاب دقیقاً بار‌ها با تأکید بر قدرت درون‌زا، روحیه جهادی و دوری از مرعوب‌شدن غرب بر توان جوانان مؤمن و باانگیزه اعتقاد و همواره بر ظرفیت‌های فرهنگی و مزیت‌های کشور بر توسعه اقتصادی و ساخت تمدن اسلامی اصرار دارند و در سال جاری نیز نسخه جهش تولید با مشارکت مردمی را در شعار سال۱۴۰۳ امر فرمودند که همان اجرای فرهنگ بسیجی و مشارکت مردم در تولید و اقتصاد است. 
فرهنگ بسیجی و روحیه ایثار می‌تواند در راه‌اندازی خطوط تولید، مقابله با خام‌فروشی، تولید ثروت، ایجاد اشتغال، حذف قوانین مزاحم و متضاد، تسهیل تجارت و رونق تولید به عنوان نسخه ضروری کشور در شرایط کنونی باشد و امیدواریم با باور این موضوع همه مردم و مسئولان برای ساخت ایران متمدن، اخلاقمدار، پرنشاط و مستقل نقش‌آفرینی کنند. 
توسعه کشور با فرهنگ بسیجی می‌تواند به عنوان یک نظریه مهم تبیین شود و برای موضوعات مختلف نیز مدل‌سازی شود؛ نظریه‌ای که با معادباوری، دگرخواهی و ایثار، بهره‌گیری از نیرو‌های متخصص و متعهد در کنار همه ظرفیت‌های جامعه می‌تواند ضمن حل مسائل و مشکلات، آبادانی، توسعه اقتصادی و اجتماعی را با تقویت همدلی و توجه به ریشه‌های فرهنگی و مذهبی به همراه داشته باشد. 
فرهنگ وظیفه‌مندی، ایثار، محبت و خدا باوری اگر با برنامه و دانش همراه باشد، مطمئناً از مدل‌های بی‌خدایی جامعه‌گرای استثمارگرا (کمونیستی)، فردگرایی سودمحور (لیبرالیستی)، قدرت‌محور آنارشیک (رئالیستی) یا مکاتب انتقادی زمینی، نتیجه‌ای بهتر به همراه دارد.