یک دانش آموز دوم دبیرستان در دفتر من نشسته بود و گریه می کرد و چهره اش از شدت خستگی حک شده بود. بین دو کلاس سختگیرانه AP، مجموعه کاملی از دوره های چالش برانگیز دیگر، – و برنامه ای پر از برنامه های فوق برنامه، او تا حد خود طولانی شد. مادر خوش نیت او اغلب او را با این جمله تشویق می کرد:
منبع خبر: اندیشه قرن
دسته بندی خبر: سیاسی
source

توسط wisna