ساعت 24 – مشابه نیکسون و دیدگاه‌های تندروانه او درباره کمونیسم، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، نیز به‌شدت در قبال ایران موضع سخت‌گیرانه دارد. او از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) خارج شد و تحریم‌های اقتصادی ایالات متحده را تحت کمپین به‌اصطلاح فشار حداکثری دوباره اعمال کرد و ادعا کرد که ایران تحت این فشار اقتصادی به دنبال توافقی «بهتر» خواهد بود.

فارن پالیسی نوشت: هنگامی که ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور ایالات متحده، برای سفر تاریخی خود به چین در سال ۱۹۷۲ آماده می‌شد، یادداشت‌هایی دست‌نویس تهیه کرد. در میان این یادداشت‌ها، نوشته‌هایی با عناوین «آنچه آن‌ها می‌خواهند» و «آنچه ما می‌خواهیم» دیده می‌شد. نیکسون و مشاور بااستعداد امنیت ملی‌اش، هنری کیسینجر، با انجام این سفر تاریخی و باز کردن باب ارتباط با چین – کشوری که برای دهه‌ها از ایالات متحده جدا و منزوی شده بود – تاریخ‌سازی کردند.
بیشتر بخوانید
پاسخ ترامپ درمورد حمله پیشگیرانه به ایران: در این باره صحبت نمی کنم؛ فقط یک احمق به این سئوال جواب می‌دهد / این موضوع، یک استراتژی نظامی است، بنابراین جواب نمی دهم
پاسخ ترامپ درمورد حمله پیشگیرانه به ایران: در این باره صحبت نمی کنم؛ فقط یک احمق به این سئوال جواب می‌دهد / این موضوع، یک استراتژی نظامی است، بنابراین جواب نمی دهم

ترامپ، رئیس جمهور منتخب امریکا در جواب خبرنگاری که پرسید: «[در مورد] حمله پیشگیرانه ایالات متحده به ایران. شما گفتید نمی‌خواهید به آن پاسخ دهید» بیان کرد: «من درباره آن صحبت نمی‌کنم. این یک استراتژی نظامی است.»

به گزارش سرویس بین‌الملل انتخاب، در ادامه این مطلب آمده: نیکسون که بخش بزرگی از دوران سیاسی خود را بر مخالفت با نفوذ کمونیسم بنا نهاده بود – به‌ویژه در دوران حضورش در کنگره و معاونت ریاست‌جمهوری – از اعتبار لازم برای تعامل با چین بدون مواجهه با اتهام ضعف برخوردار بود. برای رهبری که سابقه محافظه‌کاری کمتری داشت، چنین ابتکار جسورانه دیپلماتیکی از نظر سیاسی غیرممکن به نظر می‌رسید.

این ترکیب متناقض از شهرت تندروانه و دیپلماسی عمل‌گرایانه به ضرب‌المثل «فقط نیکسون می‌تواند به چین برود» منجر شد، که به شرایط و ویژگی‌های منحصربه‌فردی که امکان نزدیکی تاریخی را فراهم کرد، اشاره دارد.

برای دولت منزوی چین، نزدیکی به واشنگتن ضروری بود، چرا که اختلاف ایدئولوژیک و ژئوپلیتیکی بین چین و اتحاد جماهیر شوروی تا اواخر دهه ۱۹۶۰ شدت یافته بود و درگیری‌های مرزی در سال ۱۹۶۹ در امتداد رودخانه اوسوری فقط خصومت‌های فزاینده بین این دو ملت را برجسته کرد. در داخل کشور، اقتصاد چین نیز دچار مشکل بود و بهبود روابط با ایالات متحده مسیر‌هایی را برای تعامل اقتصادی و مدرنیزه کردن فراهم می‌کرد.
تبلیغ
زیبایی،کیفیت و ماندگاری با محصولات رُست
مشاهده محصول
yn-ad

مشابه نیکسون و دیدگاه‌های تندروانه او درباره کمونیسم، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، نیز به‌شدت در قبال ایران موضع سخت‌گیرانه دارد. او از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) خارج شد و تحریم‌های اقتصادی ایالات متحده را تحت کمپین به‌اصطلاح فشار حداکثری دوباره اعمال کرد و ادعا کرد که ایران تحت این فشار اقتصادی به دنبال توافقی «بهتر» خواهد بود. او همچنین اقدام بی‌سابقه‌ای در ترور قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران، در ژانویه ۲۰۲۰ انجام داد.

با این حال، علیرغم لحن سختگیرانه‌اش، ترامپ بار‌ها ادعا کرده است که به‌دنبال تغییر حکومت در ایران نیست و همچنین خواهان روابط بهتر با این کشور است. در کمپین انتخاباتی سال گذشته، او همچنین استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را «بزرگ‌ترین تهدید برای جهان» معرفی کرد. در دوران ریاست‌جمهوری، او بار‌ها تلاش کرد تا با رهبران ایران گفت‌و‌گو کند، از جمله تلاش برای دیدار در آگوست ۲۰۱۹ با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه وقت ایران در فرانسه، و در سپتامبر ۲۰۱۹ با حسن روحانی، رئیس‌جمهور وقت ایران. پس از ترک سمت ریاست‌جمهوری، ترامپ علاقه خود را به تحول در روابط ایالات متحده و ایران ابراز کرده است. به‌عنوان مثال، در آگوست گذشته اظهار داشت: «من به‌دنبال بدرفتاری با ایران نیستم… ما دوستانه خواهیم بود، اما آن‌ها نمی‌توانند سلاح هسته‌ای داشته باشند. » با این حال، این دوستانه بودن در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ به دلایل متعددی به‌ثمر نرسید.

خشک‌اندیشی ایدئولوژیک

نامزدی سناتور مارکو روبیو به‌عنوان وزیر امور خارجه و انتصاب مایک والتز به‌عنوان مشاور امنیت ملی نشان‌دهنده ترجیح ترامپ برای انتخاب هم‌پیمانانی است که دیدگاه کلی او را به اشتراک می‌گذارند. روبیو، که رقیب پیشین و تندروی سیاست خارجی ترامپ بود، اکنون به حامی سرسخت او تبدیل شده است، در حالی که والتز با سابقه‌ای به‌عنوان منتقد سرسخت چین و حامی کمپین فشار حداکثری ترامپ وارد عمل می‌شود.

علیرغم شهرت تندروانه‌شان، هر دو آمادگی خود را برای حمایت از برنامه‌های ترامپ نشان داده‌اند، که احتمال هماهنگی در مورد توافق احتمالی با تهران را افزایش می‌دهد. با این حال، ترامپ ممکن است با فشار‌هایی از سوی جمهوری‌خواهان در سنا مواجه شود، از جمله سناتور تام کاتن، که از مخالفان سرسخت ایران است. در مواجهه با چنین موانعی، ترامپ باید کاری را که در آن بهترین است انجام دهد: به غرایز خود اعتماد کند و تسلیم فشار‌های سیاسی نشود.

محیط استراتژیک ایران نیز در سال گذشته، دیگر مثل قبل نیست و دیگر آزادی عملی را که در دوره اول ترامپ داشت، ندارد. از آوریل گذشته، متحدان غیردولتی ایران در منطقه، به‌ویژه حزب‌الله، آسیب دیده‌اند.